Twierdza, w której mieszka Bóg

Duchowe spotkania

– Nie wszyscy rozumieją tę modlitewną misję, wagę ich modlitwy, która osłania nasze rodziny, chroni przed nieszczęściem, kalectwem ciała i duszy. Często jeżdżę do sióstr. To duchowe spotkania, kiedy razem rozmawiamy i płaczemy, później cieszymy się z małych radości. Tu jakby jest bliżej Boga. Otwieram swoje serce... Wiele karmelitankom zawdzięczam – wyznaje Marek. Modlitwa karmelitanek to oczywiście nie jest sposób na rozwiązanie wszystkich problemów, a raczej świadomość, że ktoś wraz ze mną o coś się modli, prosi, od wczesnych godzin po późnego wieczora. Siostry budzą się o 5.20. O 5.45 rozpoczyna się spotkanie przed Najświętszym Sakramentem. Jest modlitwa liturgiczna, Eucharystia. Później dzień jest podzielony między pracę a rozmowę z Bogiem. Klasztor jest duży. Trzeba utrzymać porządek, przygotować posiłki, zająć się sadem i ogrodem. Siostry szyją szaty liturgiczne, haftują ornaty, stuły, sztandary. Inne piszą ikony. Dzwonek, droga do chóru, modlitwa, godzina modlitwy myślnej.

Kiedy siostry mówią o odkrywaniu swojego powołania, podkreślają, że często są to niespodzianki dla osoby, która podejmuje decyzję wstąpienia do zgromadzenia klauzurowego. Są to trudne do zaakceptowania decyzje dla najbliższych i dla świata, nawet dla osób wierzących. Dziś tracimy umiejętność szansy na uszanowanie tajemnicy, wszystko musi być jawne. – A powołanie jest tajemnicą – mówi s. Teresa. Jeśli ktoś chce uczestniczyć w życiu klasztoru, jest taka możliwość. Karmelitanki mają pokoje gościnne. Podkreślają, że chcą żyć w Kościele, wśród wiernych, w sercach nieść ich przed oblicze Chrystusa i chcą dzielić się tym życiem. Coraz więcej osób korzysta z tej możliwości. Na uroczystościach kaplica klasztorna wypełniona jest wiernymi.

Więcej: www.karmelsprecowo.pl