Książka zwłaszcza dla tych, którym się wydaje, że świętość to coś nienormalnego. Pier Giorgio udowadnia, jak bardzo się mylą.
Kim był bł. Pier Giorgio Frassati? O młodym chłopaku, kończącym właśnie studia inżynierskie, który zaraził się chorobą Heine-Medina od jednej z osób, którym pomagał, w wyniku czego zmarł napisano już wiele. "Listy do przyjaciół" to jednak książka szczególna. Już nie relacja osoby trzeciej, pisana z perspektywy lat, ale jego własne słowa.
Pier Giorgio pisał wiele. Listy długie i krótkie. Zdawkowe i głębokie. W sprawach swoich i cudzych. Wyłania się z nich obraz młodego człowieka pełnego emocji. Czasem niełatwych. Zwraca uwagę jego zaangażowanie. Społeczne. Polityczne. Studenckie. Najmniej pisze o tym, co stanowiło najważniejszą oś jego życia: o działalności charytatywnej. Zaangażowaniu w posługę miłosierdzia.
Czy dziś zgodzilibyśmy się ze wszystkimi jego wyborami? Niekoniecznie. Ale my - dziś - wiemy więcej. Wiemy, co się wydarzyło. Jemu dostępna była tylko teraźniejszość. I Ewangelia, bo wszystko, co działo się wokół niego, oceniał w jej świetle.
Czytając "Listy" odnosi się wrażenie, że to bardzo zwykły człowiek. Bez specjalnego trudu każdy znajdzie w swoim otoczeniu ludzi podobnie przeżywających świat. Żyjących na wielkich emocjach i zaangażowanych, czasem bez reszty, w świat wokół siebie. Ale przecież nie dlatego został ogłoszony błogosławionym, ale dlatego, że pozwolił, by jego życie prześwietliła Ewangelia. Dał się jej poprowadzić.
Książka będzie może szczególnie ciekawa dla tych, którzy znają postać. Mogą zobaczyć żywego człowieka, spotkać go w jego codzienności tak jak spotykamy naszych znajomych. Tym, którzy go nie znają, rekomenduję zajrzenie przynajmniej do zamieszczonego na końcu kalendarium życia i działalności. Bez tego trudno będzie osadzić listy w realiach. A warto...
Książka zwłaszcza dla tych, którym się wydaje, że świętość to coś nienormalnego. Pier Giorgio udowadnia, jak bardzo się mylą.
Błogosławiony Pier Giorgio Frassati: "Listy do przyjaciół", wydawnictwo Więź.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.