Św. Bernard z Clairvaux, opat i doktor Kościoła

Mając 22 lata, wstąpił do surowego opactwa cystersów w Citeaux (czyt. Sito), pociągając za sobą trzydziestu znajomych z młodości. Trzy lata później założył opactwo w Clairvaux (czyt. Klerwo) i do ostatnich dni swojego życia był jego przełożonym.

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.

Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł „doktora miodopłynnego”. Zostawił wiele tekstów teologicznych, homilii, a także modlitwy ku czci Matki Bożej.

Umarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 r. Kanonizował go Aleksander III w 1174 r. Doktorem Kościoła ogłosił Bernarda papież Pius VIII w 1830 roku.

Jest patronem zakonu cystersów w Burgundii, Genui, na Gibraltarze, w Pelplinie oraz pszczelarzy. Opiekuje się ludźmi podczas klęsk żywiołowych, sztormów oraz w godzinie śmierci.

W ikonografii święty przedstawiany jest w stroju cysterskim. Jego atrybutami są np.: księga, krzyż opacki, krucyfiks, Matka Boża z Dzieciątkiem, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, rój pszczeli oraz ul.