Maryja w planie Bożym

Święta, święta, święta Maryja Bogarodzica, Dziewica

Co dnia, z jednego krańca ziemi do drugiego, na wysokościach niebios i w głębinach otchłani, wszystko sławi i głosi Maryję przedziwną. Dziewięć chórów anielskich, ludzi płci obojga, wszelkiego wieku, stanu i zgromadzeń, dobrzy i źli, szatani nawet, siłą prawdy zniewoleni są zwać Ją błogosławioną. Święty Bonawentura powiada, iż wszyscy aniołowie niebiescy wykrzykują bezustannie na Jej cześć: Święta, święta, święta Maryja Bogarodzica, Dziewica!, składając Jej miliony milionów razy hołd pozdrowienia anielskiego: Zdrowaś Maryjo!, a korząc się przed Nią, proszą Ją, jak o łaskę, by ich zaszczycić raczyła jakimkolwiek rozkazem. Wedle słów św. Augustyna, nawet św. Michał, chociaż jest księciem całego dworu niebieskiego, najgorliwszym jest w oddawaniu Jej wszelkiej czci, oczekując w skwapliwej gotowości, aż będzie miał zaszczyt, na Jej rozkaz, oddać jakąś przysługę jednemu z Jej sług.

Iluż jest tych, którzy głoszą Jej chwałę i wysławiają Jej łaski!

Ziemia cała pełna jest Jej chwały, zwłaszcza kraje chrześcijańskie, a niejedno królestwo, prowincja, diecezja czy miasto obrały Ją sobie za patronkę i opiekunkę. Wiele katedr poświęcono Bogu pod Jej wezwaniem. Nie ma kościoła, w którym by nie było Jej ołtarza. Nie ma kraju ni okolicy, gdzie by nie słynął cudami Jej obraz^[4], przed którym niejedno niedomaganie bywa uleczone i bywają uproszone rozliczne łaski. Ileż to bractw i kongregacji istnieje na cześć Maryi! Ileż zakonów pod Jej wezwaniem i opieką! Ileż to braci i sióstr, zakonników i zakonnic głosi Jej sławę i oznajmia Jej miłosierdzie! Nie ma dziecka, które by Jej nie chwaliło, szczebiocąc Zdrowaś Maryjo! Trudno nawet o grzesznika tak zatwardziałego, który by nie żywił ku Niej choć iskierki ufności! Nie ma nawet w piekle szatana, który by nie szanował Jej ze strachem.

Nie dość Ją dotąd sławiono, wychwalano, czczono

Naprawdę musimy zawołać ze świętymi: De Maria nunquam satis!... Maryję nie dość dotąd sławiono, nie dość wychwalano, czczono, miłowano! Nie dość Jej służono! Należy się Jej więcej chwały, uwielbienia, miłości i służby.

Tajemnica Króla

Zaprawdę, należy za Duchem Świętym powtórzyć: Wszystka chwała tej córy królewskiej wewnątrz! (Ps 45, 14 Wulgata). Wydaje się, jakoby wszystka chwała zewnętrzna, którą oddają Jej, współzawodnicząc ze sobą, niebiosa i ziemia, była niczym w porównaniu z tą, którą Stwórca Ją wewnętrznie przyozdabia, a której nie znają marne stworzenia, niezdolne przeniknąć “tajemnicę tajemnic” Króla.

Cud nad cudami łaski, natury i chwały

Zniewoleni jesteśmy zawołać z Apostołem: Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani w serce człowiecze nie wstąpiło (1 Kor 22,9) – ani oko nie widziało, ani ucho nie usłyszało, ani serce człowiecze nie pojęło jeszcze piękności, wzniosłości i doskonałości Maryi, tego cudu nad cudami łaski, natury i chwały. Jeśli chcesz pojąć Matkę, powiada pewien święty, pojmij Syna. Jest Ona bowiem godną Matką Boga: Tu niech zamilknie wszelki język.

Jezus nie jest znany należycie

Oto serce podyktowało mi to wszystko, co tu napisałem, ze szczególniejszą radością pragnąc wykazać, że Najświętsza Maryja Panna nie była dotąd znana, co stanowi jedną z przyczyn, dla których Jezus Chrystus nie jest znany należycie. Jeśli zatem, co jest bezsprzecznie pewnikiem, nastąpi poznanie Jezusa Chrystusa i Jego królestwa, wyniknie to jako logiczny skutek z poznania i panowania Najświętszej Bogarodzicy, która Chrystusa po raz pierwszy wydała na świat i również sprawi, że zajaśnieje On po raz drugi.