Królewna bez korony

Miała wszystko, co w obiegowych sądach jest gwarancją powodzenia – urodę, władzę, bogactwo. Agnieszka Przemyślidówna odrzuciła to, a radykalizm jej wyborów fascynuje do dzisiaj.

Szukając współczesnych śladów św. Agnieszki, trafiliśmy najpierw na królewskie wzgórze Hradczany, do abp. Dominika Duki, metropolity praskiego. Pytany o miejsca związane z jej kultem, które warto zobaczyć, skierował nas do katedry św. Wita. „Znajdziecie tam – przekonywał – jej portret namalowany z okazji kanonizacji. To piękny obraz, a autor korzystał z różnych znanych wizerunków świętej.

Nie fizyczne podobieństwo jest jednak ważne. Zwróćcie uwagę, że na tym portrecie Agnieszka nie została przedstawiona jako królewna, choć nią była. Korona św. Wacława leży u jej stóp. To świadectwo najważniejszego wyboru, jakiego w życiu dokonała”. Poszliśmy na miasto szukać śladów królewny bez korony.

Duchowa córka św. Klary
Urodziła się w 1211 r. jako córka króla Przemysława Ottokara I z rodu Przemyślidów, który władał Czechami od ponad dwustu lat. Jako dziecko opuściła rodzinę, gdyż w tamtych czasach władcy mieli zwyczaj wzmacniać sojusze polityczne więzami krwi. Agnieszka miała zostać żoną jednego z synów Henryka Brodatego, dlatego w 1216 r. udała się razem ze starszą siostrą Anną do opactwa cystersek w Trzebnicy na Dolnym Śląsku.

Tam znalazła się pod opieką żony Henryka, księżnej św. Jadwigi. Jej duchowość ostatecznie ukształtowała się w latach spędzonych w klasztorze norbertanek w Doksanach pod Pragą. Tam nauczyła się łaciny, niemieckiego i francuskiego. Późniejsze spotkanie z franciszkanami w Pradze tylko utwierdziło jej postanowienia, do których dojrzewała w Doksanach.

Gdy wróciła na praski Hrad, na europejskich dworach szybko ugruntowała się opinia, że Agnieszka ze względu na urodę wykształcenie oraz posag jest jedną z najlepszych partii. Nic dziwnego, że o jej rękę starał się nawet cesarz Fryderyk II Stauf, najpotężniejszy władca ówczesnej Europy.

Aby wyplątać się z różnych matrymonialnych obietnic, Agnieszka musiała szukać protekcji nawet u papieża Grzegorza IX. Jakiś czas opędzała się od kolejnych zalotników, ale jej myśli biegły już wówczas w inną stronę. Fascynowała ją św. Klara, która w tym czasie u boku św. Franciszka budowała podstawy nowego życia religijnego w Europie.

W centrum tej duchowości obok żywiołowej, głębokiej modlitwy była prostota, ubóstwo oraz posługa bliźnim. Agnieszka, znając obyczaje ówczesnych dworów, mieszkała nie tylko w Pradze, ale i w Wiedniu. Była przekonana, że tradycyjne metody duszpasterstwa są coraz mniej skuteczne.

Chrześcijaństwo coraz bardziej stawało się częścią oficjalnej ideologii, a krzyż atrybutem władzy świeckiej, a nie źródłem żywej wiary. Rozumiała, że współcześni potrzebują przede wszystkim świadectwa. W uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 1234 roku złożyła śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

W 1233 r. z jej inicjatywy powstał klasztor oraz kościół pw. św. Franciszka, tzw. Czeski Asyż. Wkrótce stał się jednym z najważniejszych miejsc odnowy życia religijnego w Europie Środkowej. Pierwsze klaryski, zwane wówczas wspólnotą Ubogich Pań, przybyły do Pragi z włoskiego Trydentu, ale nowicjuszki były już Czeszkami. Agnieszka została przełożoną pierwszej wspólnoty klarysek za Alpami jako starsza siostra. Przy jej organizacji zasięgała rad u św. Klary. Zachowana korespondencja między nimi należy do cennych świadectw życia duchowego tamtej epoki.

«« | « | 1 | 2 | 3 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6