Antykról, Marcin Luter i ryba z Łaby - św. Benon z Miśni

Późniejszy święty kształcił się w szkole katedralnej i benedyktyńskiej. Na kapłana wyświęcono go w 1040 roku.

Był opatem, kanonikiem, wreszcie biskupem Miśni. Tej ostatniej godności dostąpił w 1066 roku. Zakładał klasztory, kościoły, a nawet winnice w dolinie Łaby. Nawrócił też wielu pogan zachodnio-słowiańskich – stąd przydomek „apostoł Słowian” lub „apostoł Wenedów”. Gdy podczas sporu o inwestyturę stanął po stronie papieża Grzegorza VII, został przez cesarza Henryka IV uwięziony. Warto pamiętać, iż był to czas, gdy w Niemczech toczono nieustanne spory i wojny domowe, a poza wspomnianym tu królem i papieżem, na politycznej scenie pojawili się także antykról Rudolf z Rhieinfelden i antypapież Klemens III.

Jedna z legend głosi, że w momencie aresztowania, wrzucił do Łaby klucze otwierające katedralne wrota. Po kilku latach, gdy już wreszcie opuścił więzienną celę, Benon miał odzyskać klucze – znaleziono je w żołądku wyłowionej z rzeki ryby... Na pamiątkę tamtego wydarzenia jednymi z symboli dzisiejszej diecezji drezdeńsko-miśnieńskiej są ryba i klucz, które przed laty figurować miały nawet w godle osobnej wówczas diecezji miśnieńskiej.

Do sprawowania swej biskupiej posługi ponownie powrócił Benon w 1088 roku. Zmarł 16 czerwca 1106 roku. Został kanonizowany w XVI wieku przez papieża Hadriana VI. Co ciekawe, przeciw tej kanonizacji ostro protestowa Marcin Luter w swym pamflecie zatytułowanym „Przeciw nowemu bożkowi i staremu diabłu, który ma być w Miśni wyniesiony”.

Benon jest patronem między innymi rybaków i Monachium, gdzie z obawy przed zbezczeszczeniem jego zwłok przeniesiono je w 1576 roku z Miśni. Warto także wspomnieć, że przebiegający przez Łużyce Górne fragment drogi Via Regia, do dziś dnia nazywany jest w Niemczech „drogą biskupią”, w związku z legendą, która głosiła, iż Benon mimo podeszłego wieku miał ją przebyć pieszo.