Osobliwy urok świętości - św. Urszula Ledóchowska

Współpracowała z Henrykiem Sienkiewiczem. Założyła zgromadzenie zakonne. Gościła prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Nie stroniła od antyklerykałów. W geograficzną mapę Jej biografii wpisuje się Loosdorf, Lipnica Murowana, Kraków, Petersburg, Skandynawia, niepodległa Polska, Włochy, Francja. To tylko kilka etapów życiowego szlaku matki Urszuli Ledóchowskiej (1865-1939).

Wśród licznego grona świętych i błogosławionych polskich oręduje za nami ta, którą - wśród wielu talentów - Bóg obdarzył niepospolitym urokiem, talentami artystycznymi, wyjątkowym dynamizmem i aktywnością, Julia, w zakonie Urszula, Ledóchowska. Jej życie nie płynęło utartą ścieżką. Urodzona w Austrii, na obczyźnie poznawała korzenie swego rodu i tam uczyła się kochać ojczyznę swego ojca. Pięciowiekowe tradycje Ledóchowskich symbolizowała herbowa tarcza rodu, w którą wpisano sentencję: „Avorum respice mores” - „Bacz na obyczaje przodków”. To rodowe przesłanie i swoisty testament przekazywany z pokolenia na pokolenie pozostawiły znamienny i niezatarty rys także na Jej życiu. Było ono utkane z miłości Boga i Ojczyzny. Te dwie rzeczywistości stanowiły sens Jej trudów i ofiar. Wierna Bogu i ze wszech miar oddana Ojczyźnie uczyniła siebie darem dla wszystkich. Nie było dla niej większych wartości niż te, którym poświęciła się, idąc za przykładem swych przodków.

Warto przypomnieć, iż 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu Ojciec Święty Jan Paweł II podczas II pielgrzymki do Ojczyzny włączył Ją w poczet tych, których heroiczną miłość potwierdził Kościół swoim autorytetem. Błogosławiona Urszula jest pierwszą osobą beatyfikowaną na ziemi polskiej przez Papieża Polaka. Ów fakt staje się szczególnie wymowny w świetle życia Błogosławionej oraz wyznawanych przez nią wartości religijnych i narodowych. Bóg i Ojczyzna - to treści, których wypełnienie stało się tajemnicą Jej świętości.

18 maja 2003 r. w Rzymie, Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił całemu światu, iż Jej święte życie będzie odtąd wzorem dla całego Kościoła powszechnego, zajaśnieje radosną drogą do nieba, po której może podążyć każdy z nas, idąc śladem Tej, która nigdy nie straciła z oczu Chrystusa.