Oby zarówno na poziomie teologicznym, jak i katechetycznym oraz w formacji chrześcijańskiej odnowiło się zainteresowanie i refleksja nad wiecznością. Bez tego wymiaru teraźniejszość zostaje pozbawiona ostatecznego sensu, zdolności do odnawiania się, nadziei na przyszłość – to słowa z przesłania, jakie Papież wystosował do uczestników XXIII wspólnego posiedzenia członków Akademii Papieskich, gromadzących 7 instytucji naukowych. Odbywa się ono pod hasłem: „Wieczność, inne oblicze życia”.
Franciszek zaznaczył, że temat ten jest dziś często zapominany albo pomijany, bo wydaje się czymś obcym codziennemu życiu i współczesnej wrażliwości. Współczesna kultura bowiem zamyka się na transcendentny horyzont, skupiając się na tym, co dziś, a zapominając lub cenzurując to, co przeszłe i przyszłe. Ponadto tradycyjny język, używany do opisu wieczności wydaje się być dziś niezrozumiały.
Dlatego Papież odwołał się do przykładu dwóch wybitnych postaci Kościoła, św. Grzegorza z Nyssy oraz św. Tomasza z Akwinu, aby na ich przykładzie ukazać piękno życia wiecznego. Św. Grzegorz wskazuje, że ludzkie pragnienie życia i szczęścia jest nieodłącznie związane z przebywaniem i poznaniem Boga, które ciągle się odnawia i nigdy nie znajduje wypełnienia. Spotkanie z Bogiem w wieczności przerasta wszelkie ludzkie zdobycze, jest nieskończoną i zawsze nową metą, do której zmierza człowiek.
Natomiast Doktor Anielski podkreśla, że spotykając się z Bogiem w niebie, każdy otrzyma więcej niż pragnął i oczekiwał, jedynie bowiem Bóg może zaspokoić ludzki głód. Życie wieczne jego zdaniem to radosne braterstwo wszystkich świętych. Tam będziemy kontemplować Boże oblicze, napełniając się Jego obecnością w ciągle odnawiającej się młodości.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.