Proboszcz z Gazy gorzko zauważa, że lepiej zyło się jej mieszkańcom podczas wojny.
„Ludzie mieszkający w Gazie na serio zaczynają myśleć, czy nie stałoby się lepiej, gdyby znowu była wojna, bo wtedy przynajmniej dostawaliby pomoc – powiedział proboszcz jedynej tamtejszej parafii katolickiej. – To myśl smutna i straszna, ale świadcząca o dramatyczności tej chwili” – dodał ks. Mario da Silva. Podkreślił, że ludzie żyją tam z dnia na dzień. Wielu musi się zapożyczać, aby kupić jedzenie czy zapłacić za prąd. Bezrobocie sięga 60 proc., a bieda dotyka ok. 80 proc. mieszkańców.
„Sytuacja w Gazie jest trudna – mówił brazylijski kapłan – ponieważ po wojnie otrzymywaliśmy międzynarodową pomoc. Jednak po pół roku wszyscy o nas zapomnieli, tak jak gdyby wszystkie problemy zostały rozwiązane. Tymczasem pozostały te same trudności co zawsze: brak pracy, gazu, wody, prądu”. Proboszcz Gazy podkreślił, że bywają dni, kiedy prąd dochodzi tylko przez 3 godziny, a jest tam zimno. Ludzie nie wiedzą, jak rozgrzać własne domy. Nie ma także wody, bo ta, którą się dostarcza, jest słona, a wodę do picia trzeba dodatkowo kupować. Chrześcijanie zasadniczo żyją z pożyczek, zakupują produkty na kredyt, który później spłacają chrześcijańskie organizacje pomocowe. „Atmosfera, jaką oddycha się w Gazie, to poczucie opuszczenia i obojętności ze strony wspólnoty międzynarodowej” – zauważył ks. da Silva. Według niego praca Kościoła polega tam na tym, by „zachować nietkniętą wiarę, bronić jej i uczyć, jak być chrześcijaninem w trudnościach i pośród muzułmańskiej większości”.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.