Nie ma potrzeby bać się o Kościół w zetknięciu ze światem. Trzeba bać się o świat, który bez Boga najwyraźniej sobie nie radzi. To jeden z wniosków z rozmowy z biskupem Grzegorzem Rysiem opublikowanej w książce Kościelna wiosna (wydawnictwo Znak). To zupełnie inna optyka, zupełnie inne podejście. Warte usłyszenia.

Ale nie tylko o tym jest rozmowa. Przede wszystkim o Kościele. O nas samych. O potrzebie głoszenia ludziom Dobrej Nowiny – absolutnie wszystkim, także księżom, o potrzebie nawrócenia, w końcu o małej grupie, wspólnocie, jako drodze zaangażowania w Kościół. Dopiero w niewielkiej wspólnocie miłość bliźniego staje się realna – i trudna. Miłość na odległość kosztuje niewiele. Dopiero świadectwo takiego życia może pociągnąć ludzi do Boga.

Kościół wspólnot. Mowa o różnych wspólnotach. Niekoniecznie idealnych. Wszędzie są ludzie, wszędzie bywają nadużycia, wszędzie jest grzech. We wspólnotach nie gromadzą się same wzorce chrześcijańskiego życia i ludzie bezgrzeszni. Wręcz przeciwnie. To wszystko jednak nie przekreśla ich wartości, nie przekreśla dobra, którym są dla swoich członków i dla całego Kościoła.

Książkę powinien przeczytać każdy. Zarówno zaangażowany we wspólnoty, wahający się, jak i zniechęcony do wszelkich wspólnot . Polecam.

Fragment książki: TUTAJ

Bp Grzegorz Ryś, Krystyna Strączek: Kościelna wiosna. Wydawnictwo Znak.

Książkę można wygrać w naszym konkursie. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie:

Jedną ze wspólnot opisanych w książce jest Wiara i Światło. Kiedy powstała i kto jest jej założycielem?