Znaki czasu

Dlatego tragedie też są dla nas okazją do refleksji. One na pewno powinny oczyszczać nas i nasze myślenie, skłaniać do spojrzenia na nie z perspektywy wiary. Ta refleksja może się odbywać w wymiarze indywidualnym, ale także wspólnotowym. Choć cierpienie jest tajemnicą, jednak jest zawsze szansą na nawrócenie, na nawiązanie bliższego kontaktu z Bogiem.

Istnieje pokusa, aby tę refleksję spłycić i traktować w kategorii kary zesłanej od Boga, ale to nie jest dobra droga. Pan Jezus przestrzegał przed odczytywaniem cierpienia w kategoriach kary. Powiedział m.in.: „Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie.

Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloe i zabiła ich, było większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”.

Te słowa wskazują, że Bogu nie chodzi o karę, lecz o nasze nawrócenie. Ludzie wierzący muszą pamiętać, że jeśli coś się dzieje, nawet tragedia, to Pan Bóg chce nam coś powiedzieć. Niestety, tracimy zdolność do odczytywania zdarzeń w kategoriach wiary. Być może dlatego są one coraz wyraźniejsze.