60 lat temu zmarła m. Elżbieta Czacka. Wszyscy wiedzieli, że odeszła święta

Dziecinne i młode lata moje były ciągłym prawie cierpieniem. Dopiero dziś widzę, jaką to było łaską Bożą" - pisała matka Elżbieta. Na 34 lata przed śmiercią w "Notatkach", które rozpoczęła spisywać na prośbę ks. Władysława Korniłowicza, kierownika duchownego Dzieła Lasek, przyznała, że od "dzieciństwa prawie miała śmierć przed oczyma".

Dzieło Matki Czackiej

​W Laskach tuż przy kaplicy można zwiedzić pokój, w którym żyła i umarła matka Elżbieta Róża Czacka.

"Dawniej pragnęłam bardzo śmierci. Dziś czekam jej ze spokojem, rozumiejąc, że przyjdzie, kiedy Bóg zechce" - zapisała w uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego, 14 września 1927 roku.

"Soli Deo" i "Przez Krzyż". Innej drogi nie trzeba

O tym, jak przyjaźń z Matką Czacką kształtowała świętość kard. Stefana Wyszyńskiego, opowiada ks. dr. Andrzej Gałka, rektor kościoła św. Marcina, sędzia w procesie beatyfikacyjnym Prymasa Tysiąclecia i duszpasterz niewidomych.

Bóg dał jej jeszcze ponad 30 lat życia w cierpieniu, ze świadomością uczestniczenia w męce Chrystusa - obecności w Ogrójcu, pod krzyżem na Kalwarii. W mistycznych wizjach, przeżywanych w nocy, otrzymała łaskę obcowania z Trójcą Przenajświętszą, Matką Bożą, aniołami, w tym św. Michałem Archaniołem. Opisywała doświadczenie niematerialności, przyciągania do Boga, umierania z miłości, konania w ogniu, śmierci ciała i życia duszy, czyśćca i obmywania kroplami krwi Pana Jezusa. Wspominała, że podobnych łask wychodzenia duszy z ciała, ulatywania do Boga i przebywania w Jego obecności doświadczała nawet za młodych lat. "Jak Pan Jezus dobry, że od dzieciństwa prowadzi mnie drogą cierpienia. Każde nowe cierpienie czegoś nowego mnie uczy" - zapisała pod datą 3 września 1927 roku. Dzień później dodała: "Od kilku dni, bardziej niż kiedykolwiek, dał mi Pan Jezus odczuć z jednej strony cierpienia podobne do Jego cierpień, z drugiej strony słodycz ukrzyżowania z Nim".