Święty Andrzej Świerad

Odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej i tam zapoznał się z ideałami ascezy wschodniej. Później (998) z uczniem Benedyktem przybył do opactwa św. Hipolita na górze Zabor koło Nitry (Słowacja), gdzie wstąpił do benedyktynów. Tutaj od opata klasztoru Filipa otrzymał habit i imię zakonne, pod którym jest znany. W klasztorze grupa mnichów prowadziła życie według reguły wschodnich pustelników. Andrzej najpierw spełniał posługi w klasztorze, a po przekroczeniu 40. roku życia otrzymał pozwolenie na spędzenie reszty życia w pustelni, nieopodal klasztoru.
Umartwienia

Jeszcze za jego życia rozchodziła się wieść o świętości i surowych umartwieniach, którym się oddawał. Jego głównym zajęciem było karczowanie lasu. Mimo ciężkiej pracy pościł. Noce spędzał w pozycji siedzącej, by uniemożliwić sobie głębsze zaśnięcie. Spędzał je na dębowym pniu otoczonym ostrymi prętami, a przez to przechylenie się powodowało przebudzenie i ostre zranienia. Przyczyną śmierci świętego był mosiężny łańcuch, który nosił wokół bioder. Z czasem obrósł on skórą; dopiero po śmierci Andrzeja opat, obmywając jego ciało, zauważył metalową obręcz. Spowodowała ona prawdopodobnie pęknięcie otrzewnej i gangrenę.

Kult
Najpierw ośrodkiem jego kultu był klasztor na Zaborze, gdzie został pochowany. Tutaj też jako cenną relikwię przechowywano mosiężny łańcuch. Z czasem ciało świętego przeniesiono do katedry w Nitrze. Lokalny kult świętego Andrzeja zatwierdził papież Grzegorz VII w 1083, a kilka lat później król Władysław VII rozszerzył go na całe Węgry.

Patron
Święty Andrzej Świerad jest patronem młodzieży chorwackiej, słowackiej i węgierskiej. W ikonografii przedstawiany jako pustelnik. Do jego atrybutów należą: wydrążony pień dębu, orzechy — żywił się nimi podczas Wielkiego Postu, żuraw z rybą, krzyż.

Andrzej Świerad, Andrzej Żurawek, łac. Zoerardus, słowac. Svorad, gr. andréas ‘męski, mężny, dzielny, odważny’ data ur. nieznana, okolice Krakowa, zm. między 1030 a 1034, Zobor (Słowacja), pustelnik, asceta.

***
Tekst pochodzi z książki "Nasi święci patroni", która ukazała się nakładem PWN.