Wincenty Pallotti urodził się 21 kwietnia 1795 r. i pracował przez całe życie w Rzymie. Był trzecim z dziesięciorga dzieci.
Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjalnej Wincenty zapisał się na studia filozoficzne, a potem teologiczne na papieskim uniwersytecie „Sapienza”, które uwieńczył podwójnym doktoratem. Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie 16 maja 1818 roku. Tworzył szkoły wieczorowe, stowarzyszenia cechowe dla robotników, sierocińce i ochronki dla dziewcząt.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Do dziś centralną część Apostolstwa Katolickiego stanowią księża i bracia pallotyni oraz siostry pallotynki. Pallotyni zatwierdzeni zostali przez Stolicę Apostolską w roku 1904. Na ziemiach polskich pojawili się w 1907 roku.
Wincenty Pallotti zmarł 22 stycznia 1850 r. z powodu choroby, której nabawił się, spowiadając w zimnym kościele i oddając swój płaszcz żebrakowi. Chociaż jego proces kanoniczny rozpoczął się bardzo wcześnie, bo w dwa lata po jego śmierci, trwał długo właśnie z powodu rozległej działalności, jaką sługa Boży prowadził.
Błogosławionym ogłosił Wincentego papież Pius XII 22 stycznia 1950 r. (dokładnie w setną rocznicę śmierci Wincentego), a do chwały świętych wyniósł go 20 stycznia 1963 r. św. Jan XXIII. Jest patronem hodowców winorośli.
ONZ zaczęła przedstawiać zaludnienie jako problem, który należy rozwiązać.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.