Praca, w której te same czynności stale są powtarzane, wcale nie rozwija człowieka, lecz wręcz go zabija. Nic gorszego niż praca w fabryce przy taśmie. Dlatego jeśli w tego typu pracach roboty zastąpią człowieka, to nic złego się nie staje, wręcz przeciwnie, wiele dobrego, bo człowiek będzie miał czas, by żyć bardziej twórczo. Problemem jest właściwa dystrybucja dochodów z takiej zautomatyzowanej produkcji. Ten, kto na takiej pracy zarabia (kapitalista, właściciel wysoko wydajnego zakładu produkcyjnego) powinien się ze społeczeństwem swoimi dochodami w jakimś rozsądnym stopniu podzielić. Nie może wszystkiego brać dla siebie. Świat, w którym 3% ludzi ma 80% światowego bogactwa, jest światem niestabilnym, niespokojnym, bo taki rozkład dóbr jest głęboko niesprawiedliwy. Nadmierne rozwarstwienie dochodów zawsze prowadzi do konfliktów, rewolucji i wojen.