W 2002 roku papież Jan Paweł II dokonał jej beatyfikacji.
Urodziła się 10 lipca 1910 r. w Możdżanowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Od wczesnej młodości prowadziła głębokie życie religijne. Cechowała ją prawość w postępowaniu, wierność przyjętym zobowiązaniom i miłość bliźniego.
W 1934 r. uzyskała absolutorium i wyjechała do Francji. Zamieszkała u sióstr oblatek. Udział w pielgrzymce do Lourdes zadecydował o jej dalszym życiu. Pozostała u oblatek i rozpoczęła życie zakonne. Jednak na usilne prośby rodziców, po kilku miesiącach wróciła do Polski. Wkrótce zetknęła się z siostrami serafitkami i w 1936 r. wstąpiła do ich poznańskiej wspólnoty. Otrzymała wówczas zakonne imię Sancja. Pracowała jako wychowawczyni, nauczycielka, furtianka i refektarka.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.