Na przekór przyzwyczajeniom

Dla Franciszka wiara wyraża się między innymi, ale koniecznie, w konkrecie zwykłego spotkania z braćmi i siostrami.

Franciszek już w Stanach Zjednoczonych. Zainteresowanie światowej opinii publicznej pielgrzymką pewnie będzie rosło, bo to przecież niezwykle ważny w świecie kraj. A Kuba? Ważny inaczej. Postrzegany przez pryzmat Fidela Castro i reliktowego komunizmu. W sumie to peryferia. Ale – zauważmy to – mieszkający tam ludzie są tak samo ważni, jak mieszkańcy USA, Niemiec, Francji Czy Polski. Ze swoimi – jak to chciał jeden z hiszpańskojęzycznych poetów – trzema zranieniami: życiem, miłością i śmiercią. I znając Franciszka można być pewnym, że dla niego ta część jego pielgrzymki była równie ważna, jak odwiedziny supermocarstwa. 

Trudno w krótkim komentarzu podsumować parę dni papieskich działań. Gdybym miał jednak zwrócić na coś szczególną uwagę, to na podkreślanie przez papieża znaczenia zwykłych ludzkich spotkań. Ten wątek, w sposób mniej lub bardziej wyraźny,  przewijał się w co najmniej kilku papieskich wystąpieniach. Przede wszystkim jednak było go widać. 

Nie, niekoniecznie w tym, ze papież ciągle się z kimś witał. Dwa razy podczas tych kilku dni papież odłożył przygotowany wcześniej tekst i zwrócił się do zebranych improwizując wystąpienie. W obu przypadkach – na spotkaniu z kapłanami i z młodymi – była to odpowiedź na usłyszane przez Niego świadectwa. Jako redaktor powinienem się czymś takim zirytować. Bo tekst takiego wystąpienia  można zamieścić dopiero ze sporym opóźnieniem, bo nie wiadomo co zrobić z tymi przygotowanymi, ale niewygłoszonymi przemówieniami. Ale takie działania Franciszka to wielki skarb. Pokazuje, że to, o czym mówią do niego owi ludzie, jest dla niego ważne. Że oni są ważni. A to co mają do powiedzenia, dzięki temu, że papież to skomentował, wędruje w świat. 

Papież zdaje się mówić nam, że wiary nie można zamknąć w sferze pewnej idei, w której wszystko jest starannie pokładane. Dla Franciszka wiara wyraża się między innymi, ale koniecznie, w konkrecie zwykłego spotkania z braćmi i siostrami. W spotkaniu, w którym jest miejsce na nieprzewidywalne, daleko nieraz odbiegające od teoretycznych ideałów. I wydaje mi się, że niezrozumienie tej postawy obecnego papieża  to główny problem naszego odbioru jego poczynań. My mamy swoją katechizmową wiedzę, dzięki której z grubsza wiemy co jest dobre a co złe, on ma swoje spotkania z ludźmi; ludźmi, których trudno zaszufladkować, którym czasem zwyczajnie trzeba pomóc wstać. 

I chyba w tym znaleźć też można odpowiedź na pytanie, czemu mimo pewnych mało chwalebnych działań kubańskich władz Franciszek tyle czasu poświęcił braciom Castro. Tak, to praktyczne zastosowanie prawdy, o której od początku swojego pontyfikatu mówił Jan Paweł Wielki: to człowiek jest drogą Kościoła. 

Zobacz też:

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6