Królu Niebieski, Pocieszycielu, Duchu Prawdy

Zesłanie Ducha Świętego ukazuje uczniom rzeczywistość pełną nadziei i światłości. Pomimo wewnętrznej słabości dary Ducha Świętego uzdalniają apostołów do głoszenia Ewangelii.

Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie (J 15,26).

We wschodniej tradycji centralnym momentem roku liturgicznego jest święto Zmartwychwstania Pańskiego. Chrystus podeptawszy śmierć odrodził w nas praobraz człowieczeństwa i tym samym „będącym w grobach, życie darował”( fragment troparionu paschalnego). Zmartwychwstanie było triumfem Boga- człowieka i potwierdzeniem jego panowania. Jednakże Chrystus miał wkrótce zostawić apostołów i wstąpić na niebiosa, tak jak zapowiedział. W stychirach z Weczirni( nieszporów) święta Wniebowstąpienia Pańskiego słyszymy o bardzo szczegółowo opisane jest zachowanie apostołów:

Panie, apostołowie widząc Ciebie na obłokach podnoszonego, łkali we
łzach, Dawco życia, Chryste, smutkiem napełnieni, i płacząc wołali: Władco,
nie zostawiaj nas sierotami, których z miłosierdzia ukochałeś, sługi Twoje, jako
wielce łaskawy. Ześlij, jak obiecałeś nam, Najświętszego Twego Ducha,
oświecającego dusze nasze.

Rzeczywiście fakt Wniebowstąpienia był dla apostołów bardzo przygnębiający. Od tej chwili musieli radzić sobie na ziemi bez fizycznej obecności swojego mistrza. Pamiętali jednak o obietnicy jaką Jezus złożył jeszcze w czasie swojej publicznej działalności .W ewangelii św. Jana wielokrotnie zapewniał ich, że nie zostaną sierotami, ale napełni ich Pocieszyciel, którego „ świat przyjąć nie może”. Zauważmy, że  Duch Święty zstępuje na apostołów w dniu Szawuot. Apotołowie będący ortodoksyjnymi Żydami  upamiętniali w ten sposób  nadanie Dekalogu na górze Synaj. Zesłanie Ducha Świętego jest tym samym wypełnieniem obietnicy Ojca w Nowym Testamencie. To fascynujące zestawienie znaczenia obu wydarzeń po raz kolejny pokazuje nieogarnioną naturę Boga, objawiającego się w tak różnorodny sposób w  swojej jedności. Doskonale obrazuje to troparion, z Weczirni święta Zesłania Ducha Świętego. Jego autorem jest cesarz bizantyjski Leon:

Przyjdźcie ludzie, pokłońmy się trójhipostatycznemu
Bóstwu, Synowi w Ojcu ze Świętym Duchem, Ojciec bowiem poza czasem
zrodził Syna współistotnego i współtronującego, i Duch Święty był w Ojcu
wysławiany z Synem, jedna moc, jedna natura, jedno Bóstwo. Kłaniamy się
Jemu wszyscy i mówimy: Święty Boże, który wszystko stworzyłeś przez Syna
Twego przy współudziale Świętego Ducha. Święty Mocny, przez którego
poznaliśmy Ojca i Duch Święty przyszedł na świat. Święty Nieśmiertelny,
Pocieszycielu, Duchu pochodzący od Ojca i spoczywający w Synu.  Trójco  Święta, chwała Tobie.

Jedność  Trójcy Świętej, której wspomnienie Kościół Wschodni obchodzi w poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego już od początków chrześcijaństwa była uważana za niepodważalną prawdę wiary. Tym samym arianizm potępiony został już na pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325 r.).

Zesłanie Ducha Świętego ukazuje uczniom rzeczywistość pełną nadziei i światłości. Pomimo wewnętrznej słabości dary Ducha Świętego uzdalniają apostołów do głoszenia Ewangelii. Napełnieni  Duchem apostołowie  po wyjściu z wieczernika zaczęli mówić wieloma językami, czym wzbudzili zdziwienie i politowanie ze strony innych ludzi. Obrazują to Stychiry w czasie Stychowni (część Weczirni): 

Panie, ludy nie rozumiejące mocy Najświętszego Ducha, będącej na
apostołach Twoich, uznali zmieszanie języków za pijaństwo. My zaś przez nich
umocnieni, nieustannie tak mówimy: Ducha Twego Świętego nie zabieraj od
nas, błagamy Ciebie, Przyjacielu człowieka.
«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6