Piękna depresja

Mały wypad na Żuławy Wielkie. Po dnie morza. Między rzeki. Jeszcze dalej niż północ. W krainę, gdzie gotyk jest „na dotyk”. By dotknąć miejsc, w których szturmowała niebo niezwykła stygmatyczka.

Zakochałem się w tych ziemiach dzięki książkom. Po „Stroicielu lasu” czy „Kinie krótkich filmów” Marka Stokowskiego miałem ochotę spakować manatki i ruszyć na Żuławy Wielkie. To ziemia nieodkryta przez turystów pędzących na Wybrzeże. Wszechobecne ekrany przy autostradach skutecznie zakrywają krzyżackie zamki, bezkresne żyzne pola, jazy, mur pruski na podcieniowych domach bogatych żuławskich bauerów czy wystawiające głowy znad spalonych słońcem traw kikuty mennonickich cmentarzy. Zgoda, od czasu do czasu turyści oblegną w sezonie Malbork czy Kwidzyn, ale Mątowy czy Białą Górę zostawiają zazwyczaj w spokoju. A szkoda… Jedziemy po dnie morza. Sięgało aż tutaj. 


Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6