A podobno Bóg jest światłością...

Nie byłbym taki pewien, bo autor wydaje się sugerować przystawanie na kłamstwo w imię ochrony ustalonego porządku. Mówienie o współpracy pana Wałęsy i tle całej tzw. "transformacji" (bo to tylko część całości) jest obecnie bardziej niż potrzebne, jest absolutnym kluczem, kwestią fundamentalną. Zbudowano nam państwo na kłamstwie - na tym kłamstwie wychowano całe pokolenia. I jaki tego efekt? Jaki jest każdy widzi: i ten "wrzód" trzeba wypalać ogniem i to jak najszybciej, bo tu nie chodzi o jakąś kosmetykę, ani o gospodarkę, ani o PiS czy w ogóle partie polityczne, ale o podmiotowość państwa i narodu, skutecznie patroszoną w ostatnich czasach przez tzw. "elity opiniotwórcze," które - w imię tego, że "obaliły w Polsce komunizm" czują się uprawnione do ziania pogardą wobec ludzi prostych i biedniejszych. Rozumiem, że komuś się to może nie podobać, ale nigdy jeszcze żaden naród nie wyszedł dobrze na ukrywaniu ciemnych kart swoich historii i przystawaniu na krętactwa polityków.

O, właśnie mi pomysł dobry wpadł, żeby to wyjaśnić. Czy wobec wszystkich zawrotnych zasług Dawida dla Izraela godziło się autorowi natchnionemu Ksiąg Królewskich pisać o takim drobnym szczególe, jak to zajście z żoną Uriasza Hetyty? Godziło się - więcej nawet, dokładnie w kontekście tych zasług było to niezbędne. Oczywiście, nie da się porównać Wałęsy do Dawida, ale jakaś analogia tu jest. Po drugie: a co z ludźmi, którzy przez całe lata 90 za mówienie o kontaktach LW z SB byli szykanowani i wyśmiewani, o Gwiazdach, Macierewiczu, Walentynowicz, Braunie? Im też należy się sprawiedliwość, bo póki co na pogardzie do nich, nie tylko do prostych ludzi, nasze państwo stoi. I mnie to osobiście brzydzi.

Jeszcze jedno, chciałbym, by to było jasne - nie byłem i nie czuję się żadnym opozycjonistą. Interesowało mnie i interesuje chrześcijaństwo w formie katolickiej, ale uważam, że chrześcijanin powinien zachowywać się tak przyzwoicie, jak jest to w danej sytuacji możliwe, stąd takie czy inne, marginalne moje zaangażowania. Także popełnianie błędów jest nieodłączną częścią każdej działalności ludzkiej, nikt nie jest od nich wolny. Ale tkwienie w błędzie jest rzeczą szatańską i widzimy do czego to prowadzi. Czymś jeszcze innym jest zdrada, to jak obecnie wygląda Polska jest efektem tej zdrady (Wałęsa, konkretny człowiek, jest tu tylko pionkiem, niezależnie od jego rzeczywistego zaangażowania. Poniewieranie konkretnego człowieka, nie wiem nawet jak żałosnego, nie jest godne chrześcijanina. Wałęsa nigdy nie pociągał sznurkami, on był tylko marionetką. Żałosny to naród, który odkrywszy prawdę wyzywa się na marionetce). To, jak jest poniewierana i niewolona przez ostatnie lata ludność tego kraju, to że połowa populacji znajduje się poza krajem (to już ponad 200 lat emigracji), to że Polska jest przez zdrajców ciągana na urągowisko narodów po europejskich sądach, to efekt tej zdrady. Te małe kamyczki pociągają lawinę. Jak ten kraj wygląda? Możecie się Państwo nie zgodzić, ale dla mnie Polska jest w tej chwili pobojowiskiem. Wcale tak nie musiało być w 1989 r ! Polska albo będzie Chrystusowa, albo jej wcale nie będzie, nie w tym miejscu na mapie Europy. Oczywiście w tej chwili stawiałbym 100 do 1, że obecny projekt sanacji padnie, ale kiedyś nadejdzie ta chwila, że nasi wrogowie pożrą się nawzajem (to historyczna konieczność) i wtedy co? Odtworzymy po raz kolejny to samo piekło? Damy się po raz kolejny zrobić na szaro? Wydaje mi się, że o tym jest ten felieton w gruncie rzeczy, a nie o kłótni o to jakie głupoty tu są wypisywane dla wierszówki. Ks. Horak, wielokrotnie tu nawiązywał do projektu, nazwijmy to jagiellońskiego (tak naprawdę to był piastowsko-andegaweński, z nagła doszedł do niego element litewski (czym dzisiaj jest Litwa? Pośmiewisko to, czy urągowisko nacjonalistyczne własnej historii? Pamiętam jak na PAT na konferencji poświęconej 600 leciu układu w Krewie witaliśmy owacjami przedstawiciela Litwy, nieco nimi skonfundowanego i baaardzo zdystansowanego od naszego ówczesnego entuzjazmu) I powstała zupełnie nowa jakość, niespotykana w historii świata. Dzisiaj ten świat wymaga tego samego projektu, tylko w zupełnie innej skali i bez starych błędów. Kto ma to zrobić? Ależ Polacy właśnie! Jestem na emigracji. Obserwuję zachowania Polaków (i wolę pracować z Anglikami niż z Polakami), mam porównanie. Czerpiemy garściami od innych, czujemy się stale upośledzonymi pariasami Europy, ludźmi pośledniego gatunku, kmieciami europejskimi. Tymczasem to porównanie, które mam, jest jednoznaczne i bezdyskusyjne. My się wcale nie pchamy jak inne nacje, by przewodzić, wręcz przeciwnie. Ale jesteśmy narodem wyjątkowym na tle innych narodów. Odstajemy na plus od narodów nie tylko europejskich. Tu nie ma porównania. Nie mamy się czego wstydzić. Dotyczy to odstawanie także naszych południowych sąsiadów słowiańskich, ale także na ich tle Polacy korzystnie się wyróżniają. To jest może jedyna korzyść z ostatniej emigracji. Bijemy innych na każdym polu, także religijnym. Choćby takie porównanie z własnego parafialnego podwórka: korzystamy np. nagminnie z meksykańskich pomysłów Jose H. Prado Floresa (w trzy lata uzyskał uniwersyteckie dyplomy z filozofii, "biblistyki" i teologii), czy amerykańskich głupot de Grandisa (czy Polska to Meksyk, albo Stany?), jak byśmy nie mieli własnej szkoły duchowości i sprawdzonych form duszpasterskich, choćby Wyszyńskiego, czy Blachnickiego (skądże się wziął Wojtyła na stolcu Piotrowym, z sufitu tam spadł?). My NIE SZANUJEMY WŁASNEGO DZIEDZICTWA, jak małpy przyjmujemy każdą zagraniczną głupotę i dajemy się za nos wodzić, jak w tych Kiszczakowych "rewelacjach". Długo by tak można, ale kto tego słucha, kogo to obchodzi? Przecież nie ma odwrotu od własnej historii, własnej tradycji. One same się o nas upomną. I albo staniemy na wysokości zadania jak w 1385 i wielokrotnie potem, jak w 1920 i w 1980, albo będzie po nas. Ja się tutaj czasem wstydzę za niektórych Polaków, ale nigdy nie musiałem się wstydzić tego, że jestem Polakiem. Nigdy też nie ukrywałem tu tego co myślę i wiem o Lechu Wałęsie - moi tutejsi znajomi nie są więc zdziwieni obecnymi "rewelacjami". Ale - patrząc obiektywnie - dobrze, że Wałęsa w historii Polski był. To nie chodzi o tego konkretnego człowieka. Być może wbrew woli ówczesnych opozycjonistów, taki mit założycielski Solidarności po prostu był potrzebny. Ten ogólnonarodowy, co najmniej 10-cio milionowy ruch ma mit równy mitowi króla Artura. Co ważniejsze, z punktu widzenia historyka jestem pewien, że ten mit będzie rósł, niezależnie od tego, że osoba, która go odzwierciedla mu nie podołała. Być może z czasem nad ten mit wzejdzie mit ks. Popiełuszki? Tego nie wiem (ale Popiełuszko to też JEST wstyd dla Kościoła w Polsce i jego hierarchii) W postaci Lecha Wałęsy nasi wrogowie dali nam do ręki mit na miarę, bo ja wiem Joanny d`Arc? To nie chodzi o to jakim zdrajcą był Wałęsa, kiedy zaczął, kiedy przestał i czy przestał. PRAWDA jest ważna i TO JEST PRAWDA NALEŻNA. Ale Wałęsa jest uosobieniem PRAWDZIWYCH aspiracji Polaków i innych narodów. Tym aspiracjami nie wolno poniewierać, bo one są słuszne, należne i prawdziwe, w przeciwieństwie do aspiracji banksterów np. (dlatego taka żałosna jest ta wydmuszka Petru i on o tym doskonale wie, to co robi, to "przewał na bezczelnego", taki sam jak Tuska czy Kwaśniewskiego stąd może pleść te bezczelne głupoty, bo w przewale im więcej tupetu i bezczelności tym lepiej). Wałęsa, ten z bramy Stoczni, to uosobienie mitu Solidarności, tej o której mówił na Zaspie Jan Paweł II (Jeden drugiego brzemiona noście, nigdy jeden przeciw drugiemu.) Myśmy się przywiązali do widoku wąsacza z Matką Boską w klapie, a to tylko uosobienie, ikona znacznie większej sprawy, której od wieków służą Polacy, nawet jeśli niektórzy o tym pozapominali. Można zamieść pod dywan kłamstwa, prawda się zamieść nie pozwoli. Zgadzam się z Księdzem, jeśli o to chodziło, mamy odkrywać prawdę z klasą. To się należy także tym, którzy po na przyjdą, by mieli się na czym oprzeć. To co zrobił prezes IPN, to nie było polskie, to było bolszewickie. To trzeba było zrobić, ale nie tak nas uczono na lekcjach religii i historii.