Wreszcie göos rozsądku, prosto i klarownie. Kardynale! Chapea bas!

"Nie potrzebują lekarza zdrowi lecz Ci którzy się, źle mają". Czy Komunia Święta jest nagrodą za dobre życie, czy powinna być lekarstwem?

Wszystko fajnie-tylko ,ze niektore dzieci cierpia w rodzinach gdzie ojciec bije , gwalci.Dzieci nie maja co jesc -poniewaz ojciec ostatni grosz wydal na wode! CZy takie malzenstwo ma istniec???Jesli bym miala takiego meza zostawilabym go! Po co dzieci maja patrzec ,sluchac jak matka cierpi-prosze mi pokazac dzieci ktore sa z takich rodzin -ze obecnie same nie maja problemow w swoich rodzinach.
Kolejna sprawa jak sie to ma do przyjmowania komuni przez osoby ktore kradna,bija, wsadzaja do wiezienia niewinne osoby tylko po to bo ktos im zaplacil aby tak zeznawaly...I co wyspowiadaja sie i heja do komunii..........
To jest chore .
Pozdrawiam

W tym przemówieniu zamyka się cała istota sprawy. Świat potrzebuje ewangelizacji, przyjęcia Jezusa, a nie dopasowywania się do trendów tego świata. Niektóre pary przychodzące na nauki przedślubne i do poradni, potrzebują ewangelizacji zanim otrzymają sakrament małżeństwa. Tylko jakoś nie zauważyłem żeby któryś ksiądz odmówił komuś ślubu...

Kryzys instytucji małżeństwa we współczesnym świecie, którym rządzi wyłącznie potrzeba zaspokajani własnych potrzeb powinien spowodować głębszą dyskusję w Kościele. Doskonale rozumiem, że w duchu teologicznym ciężko jest usprawiedliwić dopuszczenie do Sakramentu osobę rozwiedzioną. Natomiast, czy można generalizować stawiając tezę, że każdy "rozwodnik" to ten zły? Myślę, że takie stawianie sprawy do tej pory jest dużym błędem. Wg mnie należy wypracować takie standardy postępowania, które pozwoliłyby oceniać każdy przypadek indywidualnie, a nie automatycznie wykluczać ze Wspólnoty...

JA TAKŻE JESTEM DZIECKIEM ROZWIEDZIONYCH RODZICÓW, I MUSIALAM ZNOSIĆ INNYCH "TATUSIÓW"... tO DZIECI SĄ PRAWDZIWYMI OFIARAMI TACH SYTUACJI. pAPIEŻ fRANCISZEK ZAWIODL MNIE STRASZNIE ŻE POZWALA TAKIEMU OSZOŁOMOWI JAK kARD. KASPER ROBIĆ ZAMĘT W koŚCIELE...

a czy rozwiedziony znaczy gorszy?Tacy ludzie też chcą żyć w zgodzie z Bogiem,a biskupi (tacy "święci") krytykują i walczą z nimi.

... Przetrwaliśmy, ale ranę noszę do dzisiaj. I nikt nie jest w stanie tego zmienić” ???

Bóg Drogi Kardynale, Bóg może wszystko zmienić.

Jak ktoś taki może mieć pojęcie o Bożym Miłosierdziu skoro sam sobie i własnym rodzicom nie może wybaczyć?

Staram się, ale nie mogę zrozumieć, dlaczego tyle czasu poświęca się na dyskusję o rozwodnikach. Przecież, aby przystąpić do Komunii Św. trzeba być w stanie łaski, po spowiedzi, ale szczerej; uwolnić się spod jarzma grzechu. Do tej poru uważałam, że należy mówić o dobru, aby dobro uzyskać. Czy nie należy ciepło mówić o tych, którzy po opuszczeniu przez małżonków, pozostali wierni Chrystusowi i dla niego zostawili życie według tego świata. Czy desperacko dążymy, aby dać miejsce w Kościele tylko małżonkom, w tym pozostającym w związkach niesakramentalnych. Nie rozumiem dlaczego nie ma dyskusji o istocie cierpienia, czy samotności. Czy już tak zepchnęliśmy na margines osoby tym dotknięte, że nawet nikomu nie przychodzi na myśl, aby podjąć ten temat?

My ciagle niestety nie zdajemy sobie sprawy w jakich czasach przyszlo nam zyc.Swiat i Kosciol sa w powaznym kryzysie.Idealizujemy Kosciol i papieza. Franciszek(czy nam sie to podoba czy nie)mysli tak jak kardynal Kasper, Erdo czy inni o podobnych pogladach, tyle, ze nie mowi tego oficjalnie. Czy nie zdajemy sobie sprawy, ze Franciszek zostal wybrany przez ludzi typu Kasper, ktorych jest obecnie wiekszosc w Kosciele.Franciszek narazie wysyla swoich "harcownikow"(Kasper,Marx,Erdo) aby zbadac reakcje innych, wysondowac, zmiekczyc teren.Jesli bedzie duzy opor narazie nic nie zmieni.Wraz z Benedyktem XVI skonczyla sie w Kosciele pewna epoka.Do tej pory papiez byl rzeczywiscie "opoka", skala, na ktorej moglismy budowac nasza wiare.Obecnie wraz z nadejsciem Franciszka wszystko stalo sie realtywne,wieloznaczne, niejasne."Dogmatykom" nalezy uswiadomic,ze, gdy Chrystus mowi do Piotra:"ty jestes opoka..." ma na mysli nie jego grzeszna osobe ale wiare (slowa te powiedzial Jezus po wyznaniu wiary przez Piotra).Troche pozniej, gdy Piotr chce zmienic Bozy plan zbawienia,Jezus mowi mu:"Idz precz szatanie.."Skala jest wiara Piotra a nie on sam. Jesli jakiemus papiezowi zabraknie tej prawdziwej, zywej, zgodnej z Ewangelia, wiary,to przestaje byc skala,opoka istaje sie piaskiem, na ktorym niestety nie mozna budowac.Mam nadzieje,ze w mysli pluralizmu wypowiedzi przepuszcza moj komentarz.

Jestem praktykującą katoliczką i normalnie nie miałam problemu z niemożnością przyjęcia Komunii przez rozwiedzionych. Ale z drugiej strony: po pierwsze nie każde rozwiedzione małżeństwo ma dzieci (sama takie znam); po drugie osoba opuszczona przez współmałżonka i dzieci które z nią zostają mają przechlapane: albo jest sama do końca życia i może przyjmować Komunię św. albo chce się z kimś związać (chociażby aby nie umierać w samotności) i jest z tej możliwości wykluczona. To trochę smutne. Na szczęście nie jestem w takiej sytuacji, ale nie wyobrażam sobie nie móc przyjmować Komunii św.

Bardzo mi się podoba wypowiedź kardynała. Czuję, ze płynie z głębi serca.

Po to jest małżeństwo, aby złączyć dwoje ludzi ODMIENNEJ PŁCI w całość jak w Mk 10,8-9. W księdzu jest mała wina, że małżonkowie się rozwodzą (chociaż są -księża-, którzy potrafią i takie cuda zdziałać, że doprowadzą ich ku zgodzie). Ja za każdym razem jak słyszę, że około 1000 ślubów zawarto w Radomiu, a dokonano 450 rozwodów, to się pytam, czy przed ślubem pomiędzy tymi ludźmi tam była miłość, pieniądze, czy głupota, że osoby, które wzięły ślub po roku lub kilku latach się rozwodzą. Co z dziećmi? Małżeństwo, to nie eksperyment, w którym sprawdza się wytrzymałość ludzkiej (dziecięcej) psychiki. Jest to poważny związek, związek zawarty PRZYSIĘGĄ przed Bogiem. Ja się pytam, czym w takim razie za 100 lat będzie powiedzieć "przysięgam przed Bogiem"? Okrzykiem, zdaniem bez większego znaczenia, bo i tak wszyscy tego już nie przestrzegają?

Jestem dzieckiem rozwiedzionych rodziców, które w dodatku musiało znosić innych tatusiów...Bp. a rację dzieci są prawdziwymi ofiarami rozwodu, szkoda że oszołom kard. Kasper nad nimi się nie pochyli... Papież Franciszek strasznie mnie rozczarowałże pozwala takiemu wilkowi w owczej skórze siać zamęt w KOściele...

Jestem dzieckiem rozwiedzionych rodziców, które w dodatku musiało znosić innych tatusiów...Bp. a rację dzieci są prawdziwymi ofiarami rozwodu, szkoda że oszołom kard. Kasper nad nimi się nie pochyli... Papież Franciszek strasznie mnie rozczarowałże pozwala takiemu wilkowi w owczej skórze siać zamęt w KOściele...

Przecież ten dokument jest obecnie poprawiany. Nic się realnie nie stałó.

Ja też jestem dzieckiem rodziców rozwiedzionych i jakoś nie czuję się żadną ofiarą. Wszystko zależy od tego jak podchodzą rodzice. U nas nie było rozdarcia między mamą i tatem. Żadne z nich nie pozwalało źle mówić o drugim i pomimo tego, że im nie wyszło, nauczyli nas razem a jednak osobno szacunku do siebie nawzajem. A mogę sie założyć, że gdyby zostli razem to dopiero wtedy mogłabym się poczuć jak ofiara.

Komunii powinni być pozbawieni tylko ci którzy o rozwód podali, bo oni zerwali sakrament pisząc wogóle pozew. Dlaczego mają cierpieć osoby które nie chciały rozwodu? Oni chcieli ratować małżeństwo. Im powinna być dana możliwość komunii,nawet gdy weszli na drogę nowego związku.

Niestety, nawet z tej wypowiedzi, jak i z całego synodu można wyciągnąć wniosek: rodzina wypada z kręgu zainteresowania Kościoła. Lepiej pochylić się z troską nad wynaturzeniem, niż wspomóc normalność. Duszpasterze rozbiegli się za zagubionymi owcami. Stado, ech, cóż stado? Niech je wilcy zjedzą.

Nie w USA nie w Rosji nie w Szkole Frankfurckiej ważą się losy świata ale tu w Watykanie. Widać to, słuchając wiodących mediów - wniosek najgłówniejszy wsuwa się sam, jak Nowa Lewica stara się przejąć temat soboru i jest nim najbardziej zainteresowana ten >duch czasu< też tam jest "razem" z Duchem Świętem. :-o

No to teraz będzie plaga rozwodów. Bo po co ratować małżeństwo, lepiej wymienić żonę/męża na nowszy model i żyć pełnią życia, nawet w Kościele. Pochylam się nad wypowiedziami dzieci rozwodników. Szkoda, że nie podjęto badań nad wpływem rozwodu na psychikę dzieci, na ich życie i późniejsze konsekwencje. Dzieci niczyje, dzieci niekochane, bo mamusia/tatuś kocha nowego/nową męża/żonę.

Pamietajmy Ze obecna nauka kościoła nie pozbawia
Możliwości przyjmowania komunii świętej dla rozwodników
Ich status w kościele jest w porządku ... Sprawa sie zmienia
Jeśli osoba rozwiedziona występuje w kolejny związek ... Wyjątkowe
Są sytuacje kiedy taka osoba uzyskała stwierdzenie nieważności
Sakramentu małżeństwa wtedy moZe mieć kolejny związek

Bardzo zgadzam się ze słowami kardynała, dotyczącymi cierpienia dzieci i rodziny. Sam pochodzę z rodziny, która została zostawiona przez ojca i po 20 latach dopiero dostrzegam jak wielkim bólem mojego serca jest to, że wychowałem się bez niego, niechciany, odrzucony... Jak wielki ból uczynił on mojej mamie. Ale wierzę, że kiedyś w tym miejscu gdzie mam tą ranę Bóg pomoże i to naprawi bo tutaj tylko On może pomóc.
Z Bogiem!

Popieram kardynała. Grzech trzeba nazywać grzechem. Szóste przykazanie.

Kard Schonborn krytycznie o Komunii dla rozwiedzionych??? Przecież to jego słowa:
"Kardynał powiedział również, że Kościół powinien zmienić swój pogląd wobec rozwodników, którzy zawarli nowy związek, zważywszy na to, że wiele osób w ogóle się nie żeni. W pierwszej kolejności nie powinno się uważać tego za grzech, lecz brać pod uwagę to, czy dane osoby starają się żyć zgodnie z przykazaniami Bożymi. Zamiast moralności opartej na powinności, powinniśmy zmierzać do moralności opartej na szczęściu.” (Pongratz-Lippitt, „Schönborn attacks Sodano and urges reform,” The Tablet, May 8, 2010,)

„Uważam, że prawdziwe miłosierdzie w kwestii rozwiedzionych, którzy ponownie zawarli cywilny związek małżeński polega na tym, że najpierw i przede wszystkim określona zostanie historia winy, i że nie będzie łudzić się człowieka perspektywą szybkiego uleczenia poprzez sakrament traktowany jak plaster na ranę. Dopiero kiedy można powiedzieć, że to zostało rzeczywiście przepracowane, że człowiek podjął się pracy nad sobą, skruchy, być może nawet podjął wysiłek w kierunku pojednania, wtedy można jak najbardziej i z pełną odpowiedzialnością powiedzieć z duszpasterskiego punktu widzenia, że to jest taka sytuacja, w której także dostęp do sakramentów ma ponownie sens”. ( „Die Presse” (z 10 maja 2008)

Albo te:
„zapytany o stanowisko Kościoła wobec homoseksualistów kardynał powiedział: »Należy z większą uwagą przyjrzeć się jakości związków homoseksualnych«, dodając, że »Stały związek jest na pewno lepszy niż, gdy ktoś zdecyduje się na rozwiązłość.«” (5)

"ale czemu nie mówimy o tych parach, które żyją jak herosi w naszym świecie i dbają o świętość i czystość małżeństwa, które są przykładem wierności?!”

- dlatego, że to chorzy potrzebują lekarza, a nie ci, którzy się dobrze mają.

czy brak komuni ma być karą?

Jeżeli chodzi o wiarę w Boga i grzech, to białe jest białe a czarne to czarne, nie ma w wierze szarości... jak mogą debatować nad czymś co jest dane nam od Boga i spisane w Biblii. Ludzie, biskupi zmieniają słowo Boże ??? Przecież to ludzie mają dostosować się do Boga a nie Bóg do ludzi !! jak dojdzie do tego ,o czym tu piszą, to znaczy, że przepowiednie o Kościele, masonerii i Antychryście sprawdzają się . Żyjemy w cywilizacji śmierci.

Burza w Watykanie?

Tak, burza i jeszcze gorsza burza na świecie. To się wszystko bardzo źle skończy, jak skończyło dla pewnych dwu miast.

Droga Redakcjo Gościa przeczytajcie ten artykuł:

http://www.faz.net/aktuell/politik/inland/experten-warnen-vor-zu-frueher-aufklaerung-von-kindern-13203307.html?printPagedArticle=true#pageIndex_2

Przecież to jest gorsze niż Sodoma i Gomora. Dziesięcioletnie (10!) dzieci w Nadrenii-Westfalii pokazują na lekcjach seks-edukacji "swoje" ulubione pozycje. Dzieciom robi się "masaże". Dzieciaki biorą udział w seks-zawodach i otrzymują "wyprawki", nie napiszę z czego. Zachęca się je do pisania na tablicy odrażających i perwersyjnych fantazji. W podręczniku do matematyki są domki zamieszkałe przez pary. Nie ma tam ani jednej pary heteroseksualnej. Szkoły mają wymyślać nowe praktyki seksualne. "Zajęcia" mają się odbywać w pomieszczeniach, do których nie ma wglądu z zewnątrz. Prowadzą je seks-edukatorzy szkoleni przez uczniów pedofilów i stręczycieli.

To są oficjalne, szkolne programy! Wszystko firmuje landowy rząd w porozumieniu z rządem federalnym i jego agendami. Szkolenia organizowane są przez ludzi, których mentorami byli pedofile, stręczyciele bezdomnych dzieci. Czegoś takiego nie było w historii ludzkości, nawet w SiG. FAZ to najpoważniejsza niemiecka gazeta.

Słyszę te bzdury, które wypisujecie tu o dzieciach rozwodników i nie mogę uwierzyć, że nie znalazł się nikt rozsądny. Rozumiem, że kardynał ma przykre doświadczenia. Mógłby mieć i oboje rodziców i czuć się niekochany, samotny. Znam pełno dzieci rozwodników, które czują się doskonale, mają z obojgiem rodziców świetny kontakt, a przede wszystkim rozumieją i szanują ich decyzję. Jestem ciekawa, jakbyście czuli się ze świadomością, że np. wasza matka, którą mąż zdradzał i którego już dawno przestała kochać, musiała się z nim "dla waszego dobra" męczyć do końca życia. To też jest egoizm.

Stary i piękny argument św. Tomasza z Akwinu za nierozerwalnością małżeństwa, na gruncie zupełnie naturalnym, a nie objawionym, opierał się o zobowiązania, które rodzice mają wobec swoich dzieci. Nie chodzi przecież tylko o to, żeby je spłodzić, ale i nauczyć żyć według natury rozumnej, która jest częścią nas - to zaś robi się przez całe życie i wymaga to odpowiedniego środowiska duchowego, które rodzice muszą budować razem, wzajemnie się wspierając. Muszą więc do śmierci pozostać razem. Nie wiem zresztą, co w tym strasznego - wspólna praca na rzecz miłości i w miłości, czy to jest zła perspektywa na życie?

i cóż polecić kardynałowi? Może przypowieść Pana Jezusa o zagubionej owcy, dla której Pasterz zostawia te 99 bezpiecznych?

Bog jest Milosierny i przyszedl do chorych ,strapionych i grzesznikow .Nie odrzucil nikogo . My a szczegolnie Duszpasterze , mamy Go nasladowac ,kochac ,pomagac innym i przebaczac . Kazdy czlowiek bez wyjatku grzeszy a Milosierny Bog przebacza . Ludzie ,ktorzy sie rozwiedli sa juz wystarczajaco skrzywdzeni przez ta sytuacje .Rozwod to jest szok a nie przyjemnosc .Nikt nie ma prawa ich osadzac i twierdzic ,ze robia zle i jeszcze w tych tragediach odmawiac im rozgrzeszenia . Grzechem jest krzywdzenie tych ludzi .Tego nie chce Bog . Czesto jest tak ,ze Osoba skrzywdzona przez partnera bedzie tak zalamana ,ze straci zaufanie i nigdy nie zalozy nowej rodziny .TEGO NIE CHCE DOBRY BOG .BOG JEST MILOSCIA .Osoby zawziete i niemilosierne nie zyja zgodnie z Nauka Jezusa ....nie maja litosci ,bo sa zle...Zamyslem Boga Stworcy jest to ,zeby czlowiek nie byl sam .

Komunia św. to przylgnięcie do Chrystusa. Przytulenie się do Kogoś, kogo się bardzo kocha. Czasem, żeby ukoić nasz ból, bo nie radzimy sobie z nim (tak jak z ranami naszych powszednich grzechów), czasem czystą miłością, kiedy po spowiedzi czujesz się wolny i czysty. Ale czy ktoś szczerze przytulał się do kogoś dla siebie ważnego kiedy przeciw niemu bardzo zawinił?

Bradzo madre slowa kardynala.
Ja chcialam sie odniesc szczegolnie do tych: "każda rozwiedziona para, każde takie małżeństwo ma dzieci, rodziców, którzy zostali dziadkami, są w takiej rodzinie siostry i bracia, wujkowie, kuzyni…. Rozwód dotknął każdego z nich, nie tylko dwie osoby".
Wlasnie kazdy rozwod dotyka tez dalszych czlonkow rodziny.
Brat meza rozwodzi sie. Tesciowie ten fakt i jego nowa partnerke "przyklepali", ja czuje sie bardzo niekomfortowo. Uwazam, ze brat robi zle, rozbija rodzine i buduje dom na piasku, ale odczuwam tez ogromna presje otoczenia meza, ze mam ten fakt zaakceptowac, ze to w dzisiejszych czasach normalne etc. Czuje sie niezrozumiana przez rodzine meza, a tez sama gubie sie. Zadaje sobie pytania na ile mam byc milosierna, na ile wskazywac na grzech i narazac sie na rodzinny ostracyzm, na ile w ogole sie wtracac. Nie wiem tez jak mam wytlumaczy moim dzieciom pojawienie sie drugiej cioci, tym bardziej, ze nie chce, zeby i one od malenkosci uczyly sie, ze to taka nowa "norma". Wiem z punktu widzenia glownych zainteresowanych - rozwodzacych sie i ich dzieci - to sa male problemy, ale sa i nie mozna ich pomijac. Ja osobiscie je dosc mocno przezywam. Komunia dla rozwodnikow tych problemow w zaden sposob nie rozwiaze, uspokoi tylko niektore sumienia.

Małżeństwo w Bożym zamyśle to Komunia dwu osób mężczyzny i kobiety, Komunia na wzór miłości Boga do człowieka. Jezus Chrystus nigdy nie zostawia pogubionego człowieka, czasem zostawia stado i szuka zagubionej owcy a radość z "odnalezionej" jest wielka.
A co robi człowiek?
Biorąc małżeństwo składa przysięgę, tak Bogu jak i współmałżonkowi...a w razie problemów "wylogowuje" się zrywając SWOJĄ! przysięgę i tworząc następny związek.
Bo ma JEMU! być lekko, miło i przyjemnie.
A gdzie ratowanie częstokroć tego pogubionego małżonka? Czyż tego uczy nas Jezus Chrystus?
I co na człowiek?
Tylko CHRYSTUSOWY weźmie odpowiedzialność za człowieka( męża/żonę), bo miłość do Boga nie pozwoli mu go zagubić. Z Bogiem.

a jak oni mogą łazić po komunię?Za gwałty, molestowanie, cudzołóstwo, przekręty majątkowe, wyłudzanie pieniędzy, pychę, chciwość itp. itd??? Kto widzi źdźbło w oku swego brata niech najpierw wyjmie belkę z własnych gaci!

>>Kult Molocha (lub ofiara molk) miał polegać m.in. na paleniu żywcem noworodków i małych dzieci w świętym ogniu, co określano eufemistycznie przejściem przez ogień.<<

W ówczesnym czasie, powszechny, uznawany społecznie - ale czy rzeczywiście prawdziwy, godny naśladowania?

Słowa Kardynała przypominają inne słowa,tj. te jakie włoska mistyczka Maria Valtorta (zm. 1961r.) wspominana w książce Antonio Socci pt "Czas burzy" usłyszała podczas swych nadprzyrodzonych wizji.
Jezus [Kazanie na Górze - fragment]:
Zostało też powiedziane: “Niech ten, kto oddala swą żonę, da jej list rozwodowy.” To jednak musi być odrzucone. To nie pochodzi od Boga. Bóg powiedział Adamowi: “To jest towarzyszka, którą stworzyłem dla ciebie. Wzrastajcie i rozmnażajcie się na ziemi, napełniajcie ją i czyńcie sobie poddaną.” I Adam, napełniony jasnym poznaniem – grzech bowiem jeszcze nie przyćmił jego umysłu, stworzonego przez Boga jako doskonały – zawołał: “Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mojego ciała. Będzie się nazywała niewiastą, to znaczy drugim ja, bo została wydobyta z mężczyzny. Z tego powodu mężczyzna pozostawi swego ojca i matkę i obydwoje staną się jednym ciałem.” W powiększonym blasku świateł Odwieczna Światłość potwierdziła z uśmiechem to, co powiedział Adam i co stało się pierwszym niezmiennym prawem. To pierwsze prawo – autentyczne, zrodzone w ziemskim Raju i potwierdzone przez Boga – nie zostało teraz wymazane, chociaż ze względu na coraz większą zatwardziałość człowieka ludzki prawodawca musiał ustanowić nowe prawo i chociaż z powodu wzrastającej zmienności człowieka musiał go pohamować, mówiąc: “jeśli ją oddaliłeś, nie możesz wziąć jej z powrotem”. [por. Mt 5,32] Ja wam jednak powiadam: “Ktokolwiek oddala żonę, z wyjątkiem dowiedzionego nierządu, naraża ją na cudzołóstwo.” I rzeczywiście tak jest. Cóż bowiem uczyni dziewięćdziesiąt oddalonych kobiet na sto? Drugi raz wyjdą za mąż. Jakie będą tego konsekwencje? O! Ileż można by o tym powiedzieć! Czy nie wiecie, że w ten sposób możecie wywołać niechciane kazirodztwo? Ileż łez wylano z powodu rozpusty! Tak, z powodu rozpusty! To nie ma innej nazwy. Bądźcie szczerzy. Wszystko można przezwyciężyć, kiedy duch jest prawy. Wszystko też można sobie uzasadnić dla zaspokojenia swej zmysłowości, jeśli duch jest rozwiązły. Jeśli kocha się w sposób święty, wszystko można przezwyciężyć: chłód niewiasty, jej ociężałość, względną niezdolność do prac, kłótliwość, umiłowanie przepychu – nawet choroby i porywczość. Jeśli jednak po jakimś czasie nie kocha się już jak pierwszego dnia, wtedy wydaje się niemożliwe to, co jest bardziej niż możliwe, i wyrzuca się biedną niewiastę na ulicę, i odsyła na jej zgubę. [W takim właśnie sensie] cudzołoży ten, kto oddala żonę. Cudzołoży i ten, kto poślubia osobę porzuconą. Jedynie śmierć rozrywa małżeństwo. Pamiętajcie o tym. A jeśli dokonaliście nieszczęśliwego wyboru, nieście jego konsekwencje jako krzyż. Będziecie dwojgiem nieszczęśliwych, lecz świętych. Nie unieszczęśliwicie waszych dzieci, które są niewinnymi istotami narażonymi na największe cierpienie z powodu tej niefortunnej sytuacji. Miłość do waszych dzieci powinna skłaniać was do zastanowienia się setki razy, także wtedy gdy umrze wasz współmałżonek. O! Gdybyście umieli zadowolić się tym, co mieliście, i o czym Bóg powiedział: “Wystarczy!” Gdybyście potrafili – wy, wdowcy, i wy, wdowy – ujrzeć w śmierci nie tyle umniejszenie, ile wywyższenie doskonałości rodzicielskiej! Stać się matką, za zmarłą matkę; być ojcem, za ojca, który odszedł. Mieć jakby dwie dusze w jednej! Zebrać miłość do dzieci ze stygnących warg umierającego [współmałżonka] i powiedzieć: “Odejdź w pokoju, bez lęku o tych, którzy od ciebie pochodzą. Będę ich nadal kochać, za ciebie i za siebie – kochać podwójnie. Będę ojcem i matką. Nieszczęście sieroctwa nie będzie im ciążyć. Nie odczują też naturalnej zazdrości dziecka w odniesieniu do tego lub tej, która – skutek ponownego małżeństwa – zajmuje uświęcone miejsce ojca lub matki, wezwanych przez Boga do innego mieszkania.” (Maria Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, http://www.voxdomini.com.pl/valt/valt/v-03-034.htm#list ),
Jezus: „(…) dla tego, kto porzuca swą własną prawowitą żonę, bo się nią znudził, i kto bierze inną, jest tylko jeden osąd: to cudzołóstwo. Cudzołoży także ten, kto pojmuje porzuconą. [por. Mk 10,9] Choć bowiem mężczyzna przypisał sobie prawo rozdzielenia tego, co Bóg połączył, to związek małżeński trwa nadal w oczach Boga i przeklęty jest ten, kto bierze drugą żonę, choć nie jest wdowcem. I przeklęty ten, kto – po porzuceniu swej żony, po wydaniu jej na pastwę lęków o życie, z powodu których zgadza się ona na nowy ślub, aby mieć chleb – bierze ją ponownie, gdy zostanie wdową po drugim mężu. Choć bowiem została wdową, cudzołożyła z waszej winy i wy uczyniliście podwójnym jej cudzołóstwo (Maria Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, http://www.voxdomini.com.pl/valt/valt/v-04-047.htm#9a ),
Jezus: Na zawsze jest powiedziane: “Nie popełniaj cudzołóstwa”. Ja zaś to uzupełniam: “Kto oddala małżonkę, żeby wziąć inną, jest cudzołożnikiem. Także ten, kto poślubia niewiastę oddaloną przez swego męża, cudzołoży. To bowiem, co Bóg złączył, jedynie śmierć może rozdzielić.” Słowa te są twarde dla grzeszników, którzy nie pokutują. Ci zaś – którzy zgrzeszyli, lecz smucą się i są w rozpaczy, że to uczynili – niech wiedzą, niech wierzą, że Bóg jest Dobrocią. Niech przyjdą do Tego, który rozgrzesza, przebacza i prowadzi do Życia (M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, punkt 71. Esseńczycy i faryzeusze. Przypowieść o niewiernym zarządcy, Napisane 10 lutego 1946. A, 7946-7964)

cd. Słowa Kardynała przypominają inne słowa,tj. te jakie włoska mistyczka Maria Valtorta (zm. 1961r.) wspominana w książce Antonio Socci pt "Czas burzy" usłyszała podczas swych nadprzyrodzonych wizji.
Jezus: Kobieta posiada wszystko w swoich dzieciach: radość, królewską koronę w godzinach szczęścia, kiedy jest naprawdę królową domu i małżonka. [W nich znajduje] balsam w godzinach bolesnych, kiedy zdrada lub inne dotkliwe doświadczenia życia małżeńskiego smagają jej czoło – a jeszcze bardziej serce – cierniami smutnej królewskiej godności małżonki-męczennicy. [Kiedy jesteście] tak zdeptane, [czy macie pragnąć] rozwodu, powrotu do swojej rodziny lub znalezienia pociechy w rzekomym przyjacielu, który pożąda kobiety i udaje, że ma w sercu litość nad zdradzoną? Nie, niewiasty, nie! Dzieci, te niewinne dzieci już zaniepokojone, już przedwcześnie smutne z powodu atmosfery domowego ogniska – które już nie jest ani pogodne, ani dobre – mają swe prawa do matki, do ojca, do pociechy w domu. Kiedy w nim zginęła miłość jednego, drugi pozostaje czujny i troszczy się o nie. Ich niewinne oczy patrzą na was, badają was i rozumieją więcej, niż myślicie. I formują swe duchy według tego, co widzą i pojmują. Nie bądźcie nigdy przyczyną zgorszenia dla waszych dzieci, ale chrońcie się w nich jak w twierdzy z czystego diamentu przed słabościami ciała i zasadzkami węży (M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, punkt 143. Poranne nauczanie w osadzie nad jeziorem, Napisane 27 czerwca 1946. A, 8619-8630)
Jezus: „(…) rozwód. Przyszedł jako zły owoc ludzkiej rozwiązłości, grzechu pierworodnego, zepsucia ludzi. Lecz nie przyszedł w sposób naturalny od Boga. Bóg nie zmienia Swego słowa. I Bóg powiedział, dając natchnienie Adamowi, jeszcze niewinnemu, i mówiącemu przez to z inteligencją, której nie zaciemniała wina, słowa: że małżonkowie, raz połączeni, powinni się stać jednym ciałem. Ciało nie rozdziela się od ciała inaczej jak tylko przez nieszczęście śmierci lub choroby. Rozwód to legalny nierząd, który stawia mężczyznę i kobietę w sytuacji popełniania grzechu rozpusty. Niewiasta rozwiedziona pozostaje z trudem wdową żyjącego mężczyzny, wdową wierną. Mężczyzna rozwiedziony nigdy nie pozostaje wierny pierwszemu małżeństwu. Zarówno ona, jak i on nawiązując inne związki, schodzą z poziomu ludzi do poziomu zwierząt, którym wolno zmieniać samice przy każdym odezwaniu się zmysłów. Taki zalegalizowany nierząd, niebezpieczny dla rodziny i dla Ojczyzny, jest zbrodniczy ze względu na dzieci. Dzieci rozwiedzionych muszą osądzać swych rodziców. Surowy jest osąd dzieci! Dzieci muszą potępić przynajmniej jedno z dwojga rodziców. Dzieci z powodu egoizmu rodziców są skazane na życie uczuciowo okaleczone. Jeśli do rodzinnych konsekwencji rozwodu, który pozbawia ojca lub matki niewinne dzieci, dochodzi nowe małżeństwo małżonka, któremu zostały powierzone dzieci, wtedy do skazania na okaleczone życie uczuciowe – [z powodu utraty] jednego rodzica – dochodzi inne okaleczenie. [Polega ono na] stracie, bardziej lub mniej zupełnej, uczucia drugiego rodzica, oddzielonego lub całkowicie pochłoniętego przez nową miłość i dzieci z nowego małżeństwa. Używać słów ‘zaślubiny’, ‘małżeństwo’, w odniesieniu do nowego związku rozwiedzionego lub rozwiedzionej to profanować sens i istotę małżeństwa. Jedynie śmierć jednego ze współmałżonków i wdowieństwo, które z tego wypływa dla drugiego, może usprawiedliwić drugie zaślubiny. Choć Ja osądzam, że – kiedy śmierć położyła kres stanowi małżeńskiemu – byłoby lepiej pochylić się przed wyrokiem zawsze słusznym Tego, kto rządzi losami ludzi i zamknąć się we wstrzemięźliwości. Należałoby wtedy poświęcić się całkowicie dzieciom i kochać w dzieciach małżonka, który przeszedł do drugiego życia. To jest miłość pozbawiona wszelkiej cielesności, święta i prawdziwa. Biedne dzieci! Poznają – po śmierci lub po zburzeniu ogniska rodzinnego – twardość drugiego ojca lub drugiej matki oraz niepokój widzenia serdeczności dzielonej z innymi dziećmi, które nie są ich braćmi! Nie. W Mojej religii rozwód nie istnieje. Cudzołożnikiem i grzesznikiem będzie ten, kto przyjmie rozwód cywilny dla zawarcia nowego związku. Prawo ludzi nie zmieni Mojego wyroku. Małżeństwo w Mojej religii nie będzie już umową cywilną, obietnicą moralną, uczynioną i usankcjonowaną w obecności świadków, którzy się stawili w tej sprawie. Będzie ono nierozerwalną więzią umocnioną, zespoloną, uświęconą mocą uświęcającą, jakiej Ja udzielę tej umowie, która się stanie Sakramentem. Zrozum to: świętym obrzędem. Ta moc pomoże wypełniać w sposób święty wszystkie obowiązki małżeńskie, lecz będzie także orzeczeniem nierozerwalności więzów. Małżeństwo było dotąd obustronnym kontraktem, naturalnym i moralnym pomiędzy dwoma osobami odmiennej płci. Od chwili, gdy zaistnieje Moje prawo, zostanie ono rozciągnięte na dusze współmałżonków. Stanie się zatem umową duchową, zatwierdzoną przez Boga, za pośrednictwem Jego sług. Wiesz teraz, że nie ma nic ponad Bogiem. Zatem tego, co On połączy, żadna władza, żadne prawo lub ludzki kaprys, nie będzie mógł rozdzielić. (M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, punkt 228. Jezus i Waleria. Cud uzdrowienia małego lewiego w Nobe, Napisane 15 listopada 1946. A, 9548-9581)

Zadziwiające jest stanowisko osób - hierarchów w sprawie rodziny...skąd te informacje, naczytali się chyba nie tych książek co trzeba. jak oni zaspakajają dany nam od Boga popęd seksualny...nie da się bez tego żyć na dłuższą metę. Ponadto wydaje mi się, że zgodnie z doktryną kościoła w/w panowie składali śluby posłuszeństwa swojemu przełożonemu. Czy buntowanie się przeciwko stanowisku Papieża to do końca zachowanie zgodne z zasadami kościelnej hierarchii.
Trwanie w związku gdzie mąż katuje żonę i dzieci, gdzie znęca się nad nimi psychicznie, doprowadzanie do samobójstw itp.....to jest Chrystusowa miłość.
Panowie, kościoły zaczynają pustoszeć, przez Was, wiele osób zmienia wiarę i wierzy w tego samego Boga z wyłączeniem idiotycznych wymysłów stetryczałych starców.

A co z takimi którzy będąc młodymi, zauroczonymi studentami wzięli ślub kościelny, potem wspólne mieszkanie, codzienne problemy, po których jedno w jedną stronę, drugie w drugą, zero kompromisów, zamiast do wspólnej bramki, to przeciw sobie, każde ze swoimi priorytetami poszło swoją drogą, dzieci nie było, bo za szybko wszystko się rozpadło, bez walki-już nikomu nie zależało. Z perspektywy czasu-niedojrzałe emocjonalnie małolaty-minęło 15 lat-nie czuję do byłego męża żalu, nienawiści, jestem po rozwodzie na jego życzenie, bez kłótni, prania brudów itd. Byliśmy młodzi, popełniliśmy błąd-każde z nas ma teraz normalne rodziny, ale - NIESAKRAMENTALNE...Moje dzieci wiedzą o moim pierwszym mężu, chodzimy do kościoła, wiedzą dlaczego nie mogę chodzić do Komunii.Czy zmieni to jakiś synod, to czasu nie cofnę, tylko Bóg zna sprawę od początku, do końca. Mimo braku Komunii wiem, że Bóg jest obecny w moim życiu i odczuwam to każdego dnia. No cóż-Biskup nie da mi przystąpić do Komunii fizycznie, ale ... nikomu krzywdy nie zrobiłam!! LUDZKA RZECZ SIĘ POMYLIĆ ! TO BÓG OSĄDZI KAŻDEGO Z NAS, A NIE BISKUP !!!!! I nie tylko za rozwód, ale za całe życie, bo moje życie, to nie tylko rozwód, ale prawie 40 lat życia, bycia matką, pracownikiem, koleżanką, przyjaciółką, sąsiadką, nauczycielem, zwykłym człowiekiem - A NIE TYLKO ROZWÓDKĄ !!!!!!

Ks.Bartnik w "Komunii dla rozwiedzionych?" pisze tak:

Praktyka udzielania Komunii Świętej osobom żyjącym w związkach nieformalnych w Kościele pojawiła się w Niemczech tuż po Soborze Watykańskim II. Na razie nie w formie ciągłej, lecz w szczególnych okolicznościach, np. przy okazji Pierwszej Komunii Świętej dzieci. Potem udzielano też Komunii „z potrzeby żywej religijności”, jednak nie w swoim kościele, żeby „nie gorszyć” swojego otoczenia. Taka praktyka duszpasterska przenikała także, choć po cichu i wyjątkowo, i do Polski.

Kiedy w Niemczech praktyka ta przybrała szerokie rozmiary, św. Jan Paweł II zakazał jej specjalnym listem skierowanym do biskupów niemieckich. Wówczas listu nie przyjęli biskup Rottenburga – Stuttgartu Walter Kasper oraz biskup Moguncji Karl Lehmann. Żeby jednak nie doprowadzić do wielkiego konfliktu z Episkopatem Niemiec, Jan Paweł II po pewnych ich gestach obu uczynił dyplomatycznie kardynałami. Jednakże do dziś Jan Paweł II i popierający go Benedykt XVI są krytykowani jako zbyt „surowi”. Ale, jak widzimy, praktyka udzielania Komunii ludziom bez uregulowania statusu sakramentalnego, choć przyhamowana, nie przyniosła rozwoju religijności w Niemczech, lecz raczej przyczyniła się do dalszego jej upadku.

Jeden z biskupów pisze, że najgorszym dniem jego życia był ten, kiedy dowiedział się o rozwodzie rodziców. W moim przypadku taki dzień był najlepszym dniem mojego życia i wielką ulgą. Ojciec alkoholik, współuzależniona rodzina (bez chęci i możliwości leczenia), awantury, przemoc i wszystko co możecie sobie do tego dopisać. Oczywiście, potem też było nam ciężko, a problemy się nie skończyły automatycznie. Ale to jest właśnie życie i jego konsekwencje.

Dlaczego biskupi mówią o rozwiedzionych jak o ludziach, którzy mieli taką zachciankę? Dlaczego w ich wypowiedziach sprowadza się sytuację rozwodników ad absurdum i przedstawia jako bezmyślnych egoistów?

Dzięki rozwodowi rodziców jestem dzisiaj zdrową osobą, a nie nieszczęśliwą, współuzależnioną ofiarą.

Pamietam jak pijany ojciec bił matkę i mnie, wieczne awantury,jak w zimie zabierała mnie do babci, pamietam te noce kiedy balismy sie w jaki stanie wroci ojciec z roboty. Rozwód był dla nas wybawieniem.jaka wielka ulga to była, wie tylko ten kto sam miał podobnie. Ojciec ponownie sie ozenił, splodzic córkę a sytuacja sie u nich nie zmieniła. W koncu Bóg sie zlitował nad macocha i siostrą i zabrał go do siebie.Niestety kazde z nas do tej pory ma wielką rane w sercu, matka popadła w depresję i lekomanię (zmarła 3 lata pozniej), ja i siostra do tej porymamy ciezką nerwicę, niska samoocenę itd. A wszystko dlatego ze, księza mawiali "przysiegałaś az do smierci".
Tak CZĘSTO wyglada rzeczywistosc. Wnioski wyciagnijcie sami.

Świetne pytanie... Ja jednak nie oczekuję odpowiedzi... Jezus jest Mesjaszem, ale Bóg który go posłał jest miłością, Bóg jest tylko jeden i nie ma równych sobie. On i tylko on powie mi moje prawo. Jezus nie powie niczego bez jego woli, a przynajmniej nie powinien. Wszystko jest o wiele bardziej złożone niż to się usiłuje przedstawić. Bóg nie odtrąca nikogo. Kościół i owszem ;) "Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, to jest bowiem ciało moje, które za was zostanie wydane... (etc..) to czyńcie na moją pamiątkę...". Jednak nie wszyscy... Ostateczna decyzja zawsze należy do Boga.

Eee tam, zaraz tragedia.. jaka tam tragedia. Są dużo gorsze rzeczy na tym świecie niż rozwody. Długo by można wyliczać. A rozwód czymże jest?.. często wyzwoleniem się z cierpienia, a nie cierpieniem.

Brakujący tekst wypowiedzi kardynała można poczytać na dawnym KNO a obecnie Breviarium. Tamte urywki znacznie ciekawsze ... :(

Ja bardzo tęsknię za komunią. Siedząc na Mszy św czuję się okropnie nie przystępując do Komuni a najgorzej jesy w momencie śmierci kogoś bliskiego lub ważnego sakramentu moich dzieci Pierwsza Komunia Sw czy Bierzmowanie a ja bez Komunii. Ostatnio na rozpoczęciu roku szkolnego kazałam moim" zbuntowanym "nastolatkom zacząć rok z Bogiem to otrzymałam odpowiedz : Po co jak ty mamo nie chodzisz do komunito po co ja mam... zrobiło mi się baaaardzo przykro ...Boże tèsknię za Tobą.!!!

Jak widać największymi znawcami rodziny i problemów małżeńskich są osoby, które jej nie posiadają...A mówiąc bez ironii, często pozostanie w rodzinie jest większym nieszczęściem niż jej rozpad. Właściwie każda sytuacja jest inna. Czy można skazywać jednego z małżonków i dzieci na piekło, które potrafi zgotować psychopata? W imię czego niewinni współmałżonkowie mają cierpieć ból, strach, upokorzenie...A dzieci? Mają nieść swój krzyż??? A może Ci co tak łatwo go nakładają na innych sami spróbują żyć w skromności, pokorze, TOLERANCJI, szacunku dla innych? Bo zwykle mają usta pełne frazesów ale od siebie niewiele wymagają!

Co to za wiara w której ludziom nakazuje się cierpieć,gdzie jest ta miłość,dobroć Boga ?
W mojej rodzinie jest osoba wierzacą mąż ja porzucił najpierw był w więźieniu potem wyszedł i zdradził ją i wyjechał ma nową rodzinę i teraz ten ,,dobry'' Bóg każe jej być samej z córką no bo.... bo nie wiadomo czemu. Wyszła za mąż ma syna z tym mężczyzną i są prawdziwie szczęśliwi mają wspaniałą rodzine,chodzą do Kościoła i wierzą że Bóg ich kocha.Śmieszne teksty typu Bóg jest dobry chce Twojego szczęścia,ale cierp,Ku... mać co to ma być ? Wiem że dostane same minusy ale nie obchodzi mnie to po prostu starałem się zrozumieć Boga i wiare i im więcej czytałem ewangeli tym gorzej wiec się wku.. rzyłem i dziękuje.

Kard. Schonborn ma częściowo rację, bo sam przeszedł to doświadczenie i jak sam wspomina ma do dziś rany. Dlaczego częściowo, bo te rany ciągle go bolą i wpływają na wypowiedź (bardzo dobrze, bo pokazuje jaki jest na prawdę. W końcu pokazuje Jezusa, który w nim mieszka). Być może Kościół hierarchiczny jak Kościół "zwyczajny" powinien odkrywać swoje rany, bo każdy je ma. Wtedy jest lepsza szansa na wyleczenie, tzn. znalezienie leku lub skutecznej terapii duchowej dla każdego.
Kardynał i my powinniśmy pamiętać o ewangelii i innych podobnych:
"On odparł: I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo wkładacie na ludzi ciężary
nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie."
Bo rzeczywiście bardzo często jest tak że duchowny podchodzi do mszy i życia rutynowo, przykład tzn. nie każdy jest jak o. Pio - podobny do Jezusa a przecież każdy Go zastępuje...Ile osób zabija rutyna, ile osób w Kościele jest spragnionych Jezusa, ale może w ogóle Go nie pozna, nie uwierzy przez rutynę letnich katolików, którzy już Go spotkali, ale zamknęli Prawdę w sobie i o sobie i zostali zakonnikami, zakonnicami, księżmi, bpami, kard. czy papieżami z ranami w sercu...?
Ile osób zabijają takie osoby? Piłat też umył ręce - co mnie to obchodzi, to wasza rzecz - i zabił Jezusa...Ile sióstr i braci nie spotyka na mszy św. Jezusa. Oni też są poranieni, oni też cierpią, oni też giną...tak to mogą być również parafianie kardynała...rozwodnicy...samotne mamy...dzieci bez ojca...bez mamy...wujkowie...kuzyni...wdowy...nieobecni na mszy św...a przecież kardynał przyjmuje Jezusa codziennie...
Cieszę się, że ta dyskusja trwa, modlę się o jak największe owoce.

Kto wybierał za was współmałżonka,Bóg?Trzeba mieć przede wszystkim do siebie pretensje. Dziś wielu młodych żyje ze sobą jak małżeństwo i to często przez wiele lat,tłumaczą że na próbę,lekceważą życie religijne,a katechezy przedmałżeńskie omijają szerokim łukiem i kombinują jakby je "załatwić" inaczej,a później są zaskoczeni że im się życie rozpada.Było tyle czasu żeby zaobserwować że ta druga osoba to alkoholik,narkoman,babiarz i.t.p,i.t.d.Zamiast wylewać pomyje na Kościół i Boga,że taki "niemiłosierny",trzeba by się najpierw zastanowić czy ta druga osoba nadaje się na współmałżonka na którym można się wesprzeć w najtrudniejszych chwilach oraz czy jest zdolny do roli odpowiedzialnego rodzica.Sakramentalne małżeństwo,w przeciwieństwie do wielu spraw współczesnego świata nie jest na próbę...

Brawo Księże Kardynale - 100% racji. Kościół musi stać na straży czystości Ewangelii..."Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela" Jakże piękna jest nauka Chrystusa...

Cytując Kardynała: "Jak możecie prosić o Komunię św.", kiedy w domach dziecka mieszkają dzieci księży rzymskokatolickich, którzy pozostawiali swoje konkubiny, gdy już zrobili swoje.Przed seksem obiecywali, że odejdą od Kościoła i zagwarantują im godne życie i opiekę, a po, doszli do wniosku, że kariera kościelna jest ważniejsza. "Jak możecie prosić o Komunię św.", utrzymując diecezjalne fundusze alimentacyjne dla konkubin i dzieci księży rzymskokatolickich. "Jak możecie prosić o Komunię św.", żyjąc w konkubinatach, utrzymując swoje dzieci z danin łożonych podczas Mszy świętych i nie tylko, przez wiernych Kościoła Katolickiego? "Jak możecie prosić o Komunię św." rozbijając rodziny, których małżonki wpadną wam w oko? "Jak możecie prosić o Komunię św.".....

niech Kościół faktycznie zajmie się małżeństwami sakramentalnymi i zdejmie z ich barków ciężar naturalnego planowania rodziny i dopuści antykoncepcję (nieporonną oczywiście) zamiast zajmować się wszystkim naokoło. W innym wypadku kochając się z własnym współmałżonkiem mamy grzech ciezki i zyjemy tak, jak konkubinaty i małżeństwa niesakramentalne.

Ten artykuł schönborna już zu był, jakaś potwtórka wyciągnieta Z lAMUSA; A GDYBY SNTY W ODWROTNÄ ASTRONä JEGO WYCIąGNąć ??? iNNE śWIEżEJ Daty daWAć