"Spoglądając na krzyż widzimy nagie ciało /Jezusa/... umęczone... mówi o miłości...". Na krzyż nie tylko spoglądamy, ale w nim uczestniczymy z naszymi ciałami. To nie odbywa się jedynie "duchowo" (intelektualnie). W śmierci Jego Ciała, jest uświęcenie naszych ciał i ich dalszy los w zmartwychwstaniu - jeśli dotykamy Jego ciała, naszymi ciałami... Jeśli wniebowzięcie Maryi z ciałem jest pełną nadziei zapowiedzią tego, że i nasze ciała zostaną wzięte do nieba, to właśnie dzięki ich kontaktowi z fizyczną, uobecnianą sakramentalnie, śmiercią Chrystusowego Ciała. To nadaje dosyć konkretny, paschalny wymiar pożyciu intymnemu małżonków. Broni je przed banalnością i zbytnim "rozrywkowym" (playboyowym) podejściem. Jak można się bawić swoimi ciałami wobec Ukrzyżowanego? Nie można też przeoczyć, różnicy między ciałem Maryi i naszym. Ona była niepokalanie poczęta, wolna od grzechu pierworodnego. My nie. Maryja - także jej Ciało - mocą uprzedzającego działania misterium paschalnego: śmierci i zmartwychwstania Chrystusa została zachowana od wpływu grzechu. Nasze ciała nie są wolne od skutków grzechu pierworodnego. Dlatego jedyną drogą do otrzymania ciała przebóstwionego, o którym pisze Autor, jest przejście "przez śmierć, podobną do Jego śmierci" (Rz 6,5). Ciało ludzkie nosi w sobie skutki grzechu pierworodnego. "Ciało ... podlega śmierci ze względu na grzech" (Rz 8,10). Słowem, w tym śpiewie pochwalnym na temat ludzkiego ciała, jakim jest ten artykuł, nie powinno zabraknąć realizmu Dobrej Nowiny o tym, że zostaje ono w pełni wyzwolone ze swego śmiercionośnego wpływu (por. Rz 8,12-13) dopiero przez śmierć i powstanie z niej z martwych w postaci uwielbionej...