Może nie w temacie, ale w tej konwencji. Wczoraj media pokazywały wywiad z osoba podejrzana o podpalenie własnego domu, w którym zginęły żona i czworo jego dzieci. Jak pięknie ten oazowicz i szafarz mówił o wierze, o spotkaniu w przyszłym życiu z tymi osobami .....
Nie gloryfikujmy ludzi za szybko, świętymi zostaje się po śmierci.

Od Pani Agnieszki to się pan odczep.

Na jakiej podstawie wysuwa Pani takie wnioski!? Proszę podać konkrety a nie dyskredytować kogoś tylko dlatego że coś się nie podoba w tej osobie. Czy według Pani kłamstwem jest fakt nawrócenia Ani? Nie mogę zrozumieć jak można rzucać takie jałowe oszczerstwa wobec osoby, która wiele w życiu przeszła a potrafiła się wydostać z tego bagna, nawrócić i dawać świadectwo. Nie wiem co według Pani jest kłamstwem, nie wnikałem jakoś szczególnie w wszystkie wypowiedzi Ani. Przeczytałem książkę i słuchałem kilka wypowiedzi/wywiadów, nie zauważyłem jakichś niejasności. Wiem jedno, każdą historię można opowiedzieć na tysiąc sposobów. Być może Pani Ania w raz z czasem uświadamia sobie coraz bardziej w jak wielkim grzechu żyła, może zwyciężać pokusa "wybielenia" się w jakichś aspektach, nie twierdzę że tak jest a nawet gdyby tak było to nic nie zmienia. Nie zmienia to faktu nawrócenia, odrzucenia dawnego grzesznego życia i najważniejsze wielkiej odwagi dania świadectwa. Świadectwa że choć nie wiem jak byśmy nisko upadli, zawsze możemy powstać, zmienić nasze życie, bo Bóg na nas czeka z otwartymi ramionami i jest w stanie wybaczyć wszystko. Mimo że niektórzy ludzie nigdy nie będą w stanie nam wybaczyć i zaakceptować naszego nawrócenia. Będą próbowali je zanegować jałowymi oskarżeniami, które podsuwa szatan by taką osobę nawróconą pognębić, by wróciła na swoje dawne miejsce w szeregu grzeszników. Często osoby wierzące, żyjące w przekonaniu własnej świętości są jak by zazdrosne o tego syna/córkę "Marnotrawnego/ną". Maja uczucie niesprawiedliwości. Bo jak to, taki grzesznik będzie ze mną w jednym niebie? Ja chodziłam/em do kościoła kilka razy w tygodniu, zawsze przystępowałem do komunii. Jak to tak? Pamiętajmy: kto mało miał dane będzie mało od niego wymagane. A "większa radość z jednego nawróconego..." Co do ciągłego pokazywania i mówienia o osobie nawróconej, uważam że warto promować i pokazywać ile się da taką osobę, oczywiście jeżeli wyraża taka wolę. Pamiętajmy że to nie jest dla nas wierzących, tylko dla ludzi którzy są daleko od Boga. Jeżeli dotrze do maksymalnej liczby osób jak szczęśliwą osobą po nawróceniu stała się Anna Golędzinowska, może coś ich skłoni do przeczytania książki. Kto wie, może zaczną się zastanawiać nad swoim życiem? Może wybiorą się nawet do Medjugorie, a wtedy już prosta droga do nawrócenia. Nie bądźmy zazdrośni, cieszmy się nawróceniem każdego grzesznika, nie denerwujmy gdy go później pokazują jako przykład, bo jeżeli tak robimy to znaczy że z naszą wiara nie jest tak dobrze jak się nam wydaje. Módlmy się za nawróconych, ich życie ciągle trwa, każdemu łatwo się potknąć a co dopiero ludziom z takimi historiami życia. Życzę wszystkim abyśmy jako katolicy byli tymi którzy w przypadku potknięcia byli podającymi rękę a nie mówiącymi z tryumfem: "A nie mówiłem! Nie wytrwa w wierze!" Kim w tedy jesteśmy? chyba nie katolikami? Pozdrawiam.