"Pluralizm nie oznacza, że w ramach każdego demokratycznego społeczeństwa istnieją różne przekonania religijne, filozoficzne i polityczne. Prawdziwy pluralizm (...) to oparta na prawdzie dyskusja pomiędzy ludźmi o różnych perspektywach, w której każdy szuka dobra wspólnego. Celem autentycznego pluralizmu jest odpowiedź społeczeństwa na słowo Pana skierowane do ludzkości przez proroka Izajasza: „Chodźcie i spór ze mną wiedźcie” (1,18). " Dziwna to definicja pluralizmu. mnie się wydawało, że pluralizm jest taki jak ludzie różniący się przekonaniami etycznymi, filozoficznymi, politycznymi. A tu się sugeruje, że JPII chciał pluralizmu jako szukania prawdy z różnych perspektyw z różnych perspektyw, ale prawdy, której depozytariuszem jest KK. Po pierwsze, ludzi nie można skłaniać do szukania tego, czego ich zdaniem nie zgubili, bo mają swoje zasady i może żyją według nich szczęśliwie. Po drugie, jak już chcemy szukać wspólnej prawdy w społeczeństwie pluralistycznym i demokratycznym, to w punkcie wyjścia nie można niczego zakładać, bo to oznaczało by pierwotną nierówność dyskutantów.