I tak sprawa drugorzędna (karalność kobiet za aborcję) stała się powodem zaprzepaszczenia szansy na dobre uregulowanie w sprawie pierwszorzędnej (całkowitej prawnej ochrony życia poczętego).

Czy KEP nie pomyliła przypadkiem porządków - świeckiego z kanonicznym? Dobrze, że jest sakrament pokuty i możliwość skorzystania z niego przez kobiety, które dopuściły się grzechu aborcji. Czy jednak z powodu możliwości odpokutowania tego grzechu należy zaniechać karania sprawcy za obiektywnie wyrządzone zło? Czy teraz usłyszymy nawoływanie do zaprzestania karania złodziei więzieniem dlatego, że po złamaniu 7. przykazania mogą oni skorzystać z sakramentu pokuty?

Do uwag KRM o pomyleniu pojęć przez KEP dodałbym pytania "uściślające": czy aby pokuta zadawana grzesznikowi na spowiedzi nie jest formą kary i – analogicznie – czy skazanie przez sąd nie jest formą odpokutowania winy za naruszenie praw danej społeczności, mającą ten sam cel co pokuta po spowiedzi – poprawę winnego i grzesznika?

Przyznam się, że te dwa zdarzenia w ostatnich dniach: moralna wolta PIS i pomylenie pojęć przez dominującą elitę Episkopatu to mocne ciosy, które nie u jednego człowieka spowodują, że autorytet tych dwóch formacji legnie w ruinie. I to na długo.