Opieka duszpasterska powinna polegać na wzywaniu do nawrócenia, a nie na towarzyszeniu, integracji, tolerancji i fałszywym miłosierdziu. Wszyscy ludzie, katolicy, są wzywani do stałego nawracania się, i rozwiedzeni nie są tu wyjątkiem, a z deklaracji synodalnej wynika, że oni mogą żyć w grzechach, a Kościół ma to tolerować i "nie wykluczać". Nie ma słowa, że rozwodnicy w pierwszej kolejności powinni zerwać z grzechem i wracać do swoich małżonków. Jaki wniosek można wyciągnąć z dokumentu synodalnego? Chyba wyłącznie zgorszenie dla innych, bo skoro cudzołożnicy mogą żyć w grzechach ciężkich, to dlaczego inni grzesznicy nie mogą tak samo postępować?

Inne zdanie ma bp Athanasius Schneider, który mówi wprost o wprowadzeniu neomozaistycznego prawa odnośnie małżeństwa.

Jakoś nie uspokajają mnie zapewnienia, ani polskich biskupów, ani redakcji GN.

Ale to już nie mój grzech.

Zapraszam do lektury:
http://www.pch24.pl/dokument-koncowy-synodu-tylnymi-drzwiami-wprowadza-neomozaistyczne-prawo,39244,i.html