Nie traćmy Ducha i poczekajmy do niedzielnego poranka:

https://www.youtube.com/watch?v=zhVJhqLMvdw

Zwycięzca śmierci, piekła i szatana,
Wychodzi z grobu dnia trzeciego z rana...

Dałby sobie ksiądz spokój z tym szaleństwem. Tak to ciągle jest powtarzane , że zaczyna brzmieć jak banał. Po co ta banalizacja? Szacunek dla słowa i Słowa jeszcze nikomu nie zaszkodziła, Bóg , który szleje- to niepoważne i dla mnie brzmi bez prawdziwego szacunku.

Każdego roku jesteśmy bogatsi o kolejne życiowe doświadczenia, o nowe radości i smutki, o lepsze rozumienie sensu Dekalogu. Dzięki temu mamy szansę jeszcze lepiej rozumieć dramat grzechu, a jednocześnie jeszcze bardziej możemy zdumiewać się miłością Boga, który aż tak bardzo kocha człowieka, że pozwala się przybić do krzyża. O tak wielkiej i ofiarnej miłości Boga do człowieka nie moglibyśmy nawet wymarzyć. Na krzyżu Bóg potwierdza, że nie przyszedł, aby nas pokonać, lecz aby nas przemienić. Człowiek pokonany buntuje się, a człowiek kochany ma szansę się nawracać i stawać podobnym do tego, kto kocha.

Jesteśmy do głębi serca poruszeni, gdy jakiś człowiek oddaje życie za innych, na przykład mężczyzna poświęca własne życie, by uratować żonę i dzieci. A na krzyżu za człowieka życie oddaje Bóg, Stwórca i Pan wszechświata. Taka jest odpowiedź Boga na śmiertelne zagrożenie, jakim jest dla nas grzech.

Dziękuję Ci, Boże, za Twoją miłość aż do krzyża, za Twój powrót po zmartwychwstaniu, za Twoją obecność w Eucharystii aż do skończenia czasów. Dzięki Twojej miłości wiem, że z Tobą nawet droga krzyżowa jest drogą błogosławieństwa.