Kard. Koch: główną przeszkodą w dialogu ekumenicznym są rozbieżności w kwestiach etycznych
Karmelita z Rwandy: odkryjmy świadków miłości heroicznej, którzy byli światłem w mrokach ludobójstwa
Dlaczego księża odchodzą?
Odpowiedzialni za formację księży debatowali o kryzysach duchownych i porzucaniu stanu kapłańskiego.
Deklaracja o ludzkiej godności Dignitas infinita
Aborcja w świetle racjonalnych argumentów
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.
- Dominikanie zapraszają na tradycyjną Kąpiółkę
- 34 nowych rekrutów złoży przysięgę w Papieskiej Gwardii Szwajcarskiej
- Jedyne takie miejsce w Ugandzie. Projekt polskich franciszkanów przyciąga wiernych z całego kraju
- 10 lat od kanonizacji Jana Pawła II. Zaproszenie do Rzymu
- Przełożony generalny Wspólnoty Chemin Neuf: Marzy mi się Kościół, który jest wspólnotą budującą jedność
- Bp Marek Mendyk wygrał kolejny proces – tym razem z „Gazetą Wyborczą”
- Biskup tłumaczy swój udział w pogrzebie poprzednika u lefebrystów
- Papież do karmelitanek bosych: przy zmianach miejcie nadzieję w Ewangelii
- Kościół ks. Hamela niczym sanktuarium, na ołtarzu wciąż są ślady noża
- Kard. You Heung-sik: kapłaństwo powołaniem do pełni życia
- Papież na Forum Chrześcijańskie w Ghanie: potrzeba wspólnego świadectwa
- Kard. Ryś: Stanisława Leszczyńska to wzór obrony życia
"Panie, Ty wiesz lepiej aniżeli ja sam,
że się starzeję i pewnego dnia będę stary.
Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania,
ze muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji.
Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego ścieżek.
Uczyń mnie poważnym, lecz nie ponurym, czynnym, lecz nie narzucającym się.
Szkoda mi nie spożytkować wielkich zasobów mądrości, jakie posiadam,
ale Ty, Panie, wiesz, że chciałbym zachować do końca paru przyjaciół.
Wyzwól mój umysł od niekończącego brnięcia w szczegóły
i dodaj mi skrzydeł, bym w lot przechodził do rzeczy.
Zamknij mi usta w przedmiocie mych niedomagań i cierpień,
w miarę jak ich przybywa,
a chęć wyliczenia ich staje się z upływem lat coraz słodsza.
Nie proszę o łaskę rozkoszowania się opowieściami o cudzych cierpieniach,
ale daj mi cierpliwość wysłuchania ich.
Nie śmiem Cię prosić o lepszą pamięć, ale proszę Cię o większą pokorę
i mniej niezachwianą pewność, gdy moje wspomnienia wydają się sprzeczne z cudzymi.
Użycz mi chwalebnego poczucia, że czasami mogę się mylić.
Zachowaj mnie miłym dla ludzi, choć z niektórymi z nich doprawdy trudno wytrzymać.
Chcę być świętym, ale zgryźliwi starcy - to jeden ze szczytów osiągnięć szatana.
Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w nieoczekiwanych miejscach
i niespodziewanych zalet w ludziach. Daj mi, Panie łaskę mówienia im o tym."
W tekście są jednak błędy. Tomasz nie tyle "przejął" metafizykę od Arystotelesa, ile twórczo ją rozwinął. Nieprawdą jest, że byt i dobro "nakładają się"; nie, one są zamienne - nie ma między nimi różnicy realnej, jest tylko różnica pojęciowa. Nieprawdą jest, że Tomasz przejął koncepcję prawa naturalnego od Arystotelesa. Nie, rozwój koncepcji prawa naturalnego jest późniejszy - są to: stoicy greccy, prawnicy rzymscy, myśliciele chrześcijańscy (cesarz Justynian, a przede wszystkim św. Augustyn, a potem myśliciele XII wieku).
Natura ludzka (pochodzi od czasownika nasci, natus sum) czyli to, co się dopiero ma narodzić (zrealizować w życiu) - to są pewne wrodzone zadatki, objawiające się w życiu człowieka poprzez skłonności (inclinationes), które dla postępowania i rozwoju człowieka są jakby takimi naturalnymi wytycznymi. Obejmują nie tylko biologiczność, ale także psychiczność i duchowość człowieka.
"Jako nastolatek wbrew ojcu i rodzinie wstąpił do zakonu" - informacja bałamutna!! Dziecko Tomasz został najpierw oddany przez rodziców do zakonu benedyktynów do klasztoru na Monte Cassino, z którego po kilku latach uciekł i z własnej woli wszedł do zakonu dominikanów, którzy dopiero co założyli swój klasztor w Neapolu.
"Ludzi średniowiecza trapiły liczne lęki" - znowu bałamuctwo!! W średniowieczu panowała zdecydowanie większa radość życia niż w czasach nowożytnych po Reformacji. W średniowieczu, owszem, zmienił się klimat, ale dopiero po wybuchu wielkiej zarazy dżumy w 1348-1349 roku, która pochłonęła sporą część społeczeństwa zachodnioeuropejskiego (głównie Włochy, Francja). "Znalazł się nawet autor, który odkrył w pismach św. Tomasza 117 błędów" - owszem, zarzucano w XIII wieku (i później) Tomaszowi niezgodności z doktryną katolicką. Wynikało to jednak z niezrozumienia pewnych twierdzeń, a nie z istnienia faktycznych błędów. Ostatnie niejasności (bardzo nieliczne) zostały ostatecznie przezwyciężone w 1914 r.
Niestety, cały tekst o Tomaszu został zredagowany niechlujnie i niekompetentnie. Są ludzie w Polsce w Polsce, którzy od lat zajmują się św. Tomaszem z Akwinu (np środowisko KUL), do których warto by się zwrócić o rzetelne informacje.