Deklaracja o ludzkiej godności Dignitas infinita
Aborcja w świetle racjonalnych argumentów
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.
- Abp Szewczuk: pomimo rosyjskiego niszczenia Ukrainy, my się odbudowujemy
- Sydney: nożownik zaatakował biskupa podczas homilii
- Światowa Rada Kościołów domaga się wyjaśnień od patriarchy Cyryla
- W Paryżu trwają prace nad wyborem nowych witraży do katedry Notre-Dame
- Indie: napad rabunkowy na stację misyjną werbistów
- Rozpoczął się proces beatyfikacyjny Heleny Kmieć
- Ziemia Święta: wojna i kryzys sprawiły, że jedno jabłko budzi radość
- Maroko: Kościół służy ludzką pomocą migrantom
- Prymas w Święto Chrztu Polski: pamięć i wdzięczność wzywają nas do świadectwa
- „Niech żyje Polska!” - ulicami Warszawy przeszedł Narodowy Marsz Życia
- Marsz dla życia także w Szczecinie
- Ksiądz zastraszany przez mafię
Ojciec Święty wyraźnie mówi: „II Sobór Watykański był i pozostaje nadal autentycznym znakiem Boga dla naszych czasów. Jeśli będziemy umieli go odczytywać i przyjmować w obrębie tradycji Kościoła i pod pewnym przewodnictwem Urzędu Nauczycielskiego, to będzie się on stawał coraz większą siłą dla przyszłości Kościoła”
No właśnie - jeśli będziemy umieli. Tryb warunkowy. A umieliśmy dotąd? My, umieliśmy. Więc pewnie i dalej umieć będziemy. Ale czy ci wszyscy dla których II Sobór Watykański był zerwaniem ze stęchłą tradycją ciemnogrodu, dla których był konstytuantą nowego, światłego, otwartego, Multikulti-Kościoła też będą umieli? Czy będą umieli otrząchnąć się z przez półwiecze kumulujących się złogów relatywizmu, uwolnić z nałogu dialogowania i ekumenizmu z kim popadnie, nawet jak się zdaje z niosącym światło przeciwnikiem? Wątpliwe. Jaki zatem jest cel tego wezwania, skoro nie do chorych bez rokowań? Może jednak do tych zdrowych, by pohamować postępującą coraz szybciej erozję?