Obraz faktycznie prowadzi do wewnętrznego wstrząsu. Artykuł również ma w sobie podejście kontemplacyjne - krytyk sztuki wpadłby tu w pułapkę rozwodzenia się nad zaprezentowaną tak naturalistycznie anatomią, nad ekspresją twarzy, nad ogołoceniem człowieka... Tymczasem tutaj, wobec tragizmu cielesnego spustoszenia, człowiek nie ma nawet śmiałości zbyt wiele mówić. I już po kilku wypowiedzianych słowach pozostaje w milczącym porażeniu ...i duchowym zjednoczeniu.

Dziękuję za tę chwilę wspólnej medytacji.