Sakramenty, jako widzialne znaki niewidzialnego działania Boga, jednak bym zostawił w tej formie, w jakiej są. Natomiast czy możemy Panu Bogu zabronić działania bez znaków widzialnych, gdy człowiek rzeczywiście nie ma, z obiektywnych przyczyn, możliwości ich otrzymania od Kościoła? Czy trzeba to zaraz jakoś katalogować, albo ogarniać jakimiś formułkami, gestami? Kiedy człowiek szczerym sercem i nieudawanym pragnieniem w duszy adoruje Boga, to czy nie otrzymuje zaraz od Ojca tego, czego mu rzeczywiście potrzeba w jego sytuacji? A więcej nawet - czy już nie otrzymał wraz z Duchem Świętym, który go uzdolnił do takiej modlitwy?

Gdybym był profesorem doktorem wielkiej teologii, to w ogóle zapostulowałbym, w imię niewydobytej jeszcze logiki sakramentologii ogólnej i tego co się w głowie roi, aby pragnieniem szczerym i doskonałym, każdy mógł przyjąć pragnieniem święcenia kapłańskie i sam sobie udzielał wszystkich sakramentów.

To już przesada , przecież można zabezpieczyć kapłana a ten sakrament często udzielany jest pojedynczym osobom, Bóg może zadziałać po za sakramentem ale jednak ten Tym sakramentem Bóg bardzo działa, a ludzie potrzebują znaków widzialnych gdyż nie jesteśmy aniołami mamy też ciała. Po wtóre czasami ten sakrament często udzielany jest osobom nieprzytomnym takie osoby nie zawsze są w stanie wzbudzić w sobie akt woli ale łaska boża w sakramencie i tak zadziała w znany Chrystusowi sposób.

No cóż... Skoro wszystko można zastępować pragnieniem, to może czas przedyskutować, żeby w ten sposób mozna było dawać na tacę, co?

@Bezimienny, to zabrzmiało ukąśliwie. ZASZYDZIŁEŚ . Z darów Twoich dajemy Ci Panie. Nie mamy nic ,czego byśmy nie dostali - musimy to zrozumieć , przyjąć , włożyć w nasze serce. Pozdrawiam