Wewnętrzna aktywność jest torpedowana przez konieczność nieustającego dialogowania z celebransem, śpiewania, siadania wstawania, itp. Postuluje się ciągle włączanie się osób świeckich w liturgię, co jest fatalnym pomysłem, bo prowadzi do kompletnego rozproszenia osób obecnych na Mszy świętej. Świeccy wyrwani z ławek zwykle nie potrafią odpowiednio przeczytać czytań, mylą się, śpieszą, a poza tym zaburzają liturgię samym podejściem do ambony, niestosownym ubraniem (na tle celebransa w szacie liturgicznej razi zwykła kurtka , czy nawet elegancki płaszcz świeckiego). Osobiście wyłączam się ze słuchania gdy robią to świeccy, szczególnie kobiety (zbyt wysoki tembr głosu). Aby dobrze wewnętrznie uczestniczyć w Mszy świętej należy przede wszystkim wrócić do ciszy i Mszy łacińskiej.

Szanowny arcybiskup ma rację, moim zdaniem natomiast nie tyle uczestnictwo we Mszy jest formacją, co Eucharystia sama w sobie. Bez przyjęcia Komunii msza jest tylko religijnym spotkaniem, człowiek słyszy fragment ST, odnoszący się do niego fragment NT, słyszy tłumaczenie słów, między tym są modlitwy i pieśni i tak to już trwa od początku, ale to tylko rozmowa. Dopiero po przyjęciu Ciała i Krwi Boga mamy życie w sobie jak mówił Jezus, czynimy za Jego poleceniem to na Jego pamiątkę. Bez Komunii msza jest czysto ludzka, czynnik Boski jest w Eucharystii.