@"Celibat duchownych wynika z decyzji Kościoła". Pytanie brzmi: z czego wynikała ta decyzja Kościoła? Bo ktoś sobie tak wymyślił, by zadawać katusze księżom, albo zmniejszyć ilość powołań w Amazonii?

Poważnie i bez przesady
SPE - Z czego wynikała ta [o celibacie] decyzja Kościoła jest do ustalenia i sprawdzenia. Zapewne nawet w opracowaniach, skrótach, czy opisach zamieszczanych na stronach internetowych. Osobiście wątpliwe jest dla mnie, że podjęto taką decyzję, bez przemyślenia, nie posiadając żadnych argumentów, nie uwzględniając różnych okoliczności przemawiających za i przeciw takiej koncepcji. I o ile nietrudno sobie wyobrazić jakiekolwiek rozterki przeciętnego człowieka nie znającego tych historycznych uwarunkowań, to przypuszczenia że podobną niewiedzą obarczeni są biskupi, kardynałowie, teologowie pochylający się na poważnie nad tą kwestią jest co najmniej naiwnością. Stąd moje ubolewanie koncentruje się na tym, że o ile prasa codzienna skupia się na bieżących wydarzeniach (synod dyskutował nad, personalnie wskazany kardynał zajął określone stanowisko w sprawie) i komentarzu tych wydarzeń, to już prawie nigdy w opisie wydarzeń, czy komentarzu nie sposób znaleźć choćby elementarnego wyjaśnienia egzegezy zjawiska rozpatrywanego obecnie, Mówiąc prościej co myślę, spora część czytelników może wiele naczytać się o kontrowersjach wokół tematu, kompletnie nie wiedząc i nie rozumiejąc czego właściwie spór dotyczy. Jakby ktoś odgórnie zakładał, że wszyscy czytelnicy wiedzą już wszystko. A wystarczyłoby być może elementarne wyjaśnienie "z czego wynikała ta decyzja Kościoła?" podjęta w tamtych czasach i realiach tamtej rzeczywistości aby czytelnik nie zagłębiając się w naukowe i historyczne dokumenty mógł wyrobić sobie własne zdanie. Jakaś stopka informacyjna, przypis, adnotacja, skrótowe wyjaśnienie. Ta funkcja w prasie codziennej nie istnieje i wciąż uznawana jest za zbędną?

"Dlaczego możliwość zawierania małżeństw przez katolickich duchownych miałaby zapobiec krzywdzeniu dzieci? Na takie pytanie nikt nie daje jasnej odpowiedzi. Z problemem pedofilii zmagają się przecież także duchowni innych wyznań chrześcijańskich, gdzie nie ma obowiązkowego celibatu"

Zacznijmy od tego, że ze statystyk porównawczych, przeprowadzonych w krajach, gdzie funkcjonują zarówno kościoły protestanckie i katolicki, lub prawosławny i katolicki liczba przypadków po stronie katolickiej była nieporównywalnie większa. Struktura "pedofilii klerykalnej" jest różna w przypadku denominacji dopuszczającej małżeństwa księży i Kościoła Katolickiego z celibatem.

Jaka jest wola Boga jesli chodzi o ten temat,a nie nasza ludzka?

"Zacznijmy od tego, że ze statystyk porównawczych..." To idąc za statystykami powinniśmy także znieść z listy wykonywanych zawodów murarzy, magazynierów i rolników, bo ich jest nieporównywalnie więcej od "bezżennych" księży. Tamci w wielkiej mierze zapewne mają żony. Jakoś z przeciwników nikt nie zastanawia się nad tym, czy aby ten ktoś został duchownym, żeby po prostu być między dziećmi.

Dotychczasowa praktyka była taka, że "viri probati" byli beatyfikowani lub, potem, kanonizowani, oczywiście - po śmierci. Pozwalało to uniknąć wielu problemów. Teraz, gdy będą święceni na prezbiterów, trzeba przewidzieć co robić, gdy taki wypróbowany mąż rozwiedzie się i będzie chciał pojąć za małżonkę następną panią (itd.). Znając ułomności ludzkie takie sytuacje będą się zdarzać - co Kościół Posoborowy zaproponuje takiemu prezbiterowi? A co będzie, gdy będzie on biskupem? Na pewno rozeznanie sytuacji i podejście z miłosierdziem.

"sprawdzonych w małżeństwie mężczyzn, którzy swym życiem udowodnili, że nie mają problemów z wiernością..".
Wzruszający szlachetny idealizm - znałem paru takich, którzy nie mieli problemów z wiernością do czasu, gdy w ich pobliżu nie pojawiły się młodsze o kilkadziesiąt lat egzaltowane oazowiczki.
Pan Bóg dał człowiekowi rozum i nie trudno przewidzieć co będzie się dziać dalej.
Rozumiem, że taki rozwiedziony wypróbowany mąż w kolejnym związku pozostanie dalej prezbiterem?