O kardynałach nie ma wzmianki w Piśmie Świętym, gdyż funkcja ta pojawiła się dopiero podczas pontyfikatu papieża Leona IX (wiek XI). Pierwsi kardynałowi z zakonu benedyktynów słynący z wielkiej duchowości i wiedzy byli najbliższymi współpracownikami papieża. Dopiero następny papież został wybrany przez kardynałów, ale miało to ścisłe umocowanie w ówczesnych warunkach politycznych Rzymu.

Jeśli zaś chodzi o temat biskupów opisany w Piśmie Świętym to bardzo proszę:

"Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. " Dz 20,28

"Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami1 i diakonami." Flp 1, 1

"1 Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania. 2 Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, 3 nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, 4 dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. 5 Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? 6 Nie [może być] świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę nie wpadł w diabelskie potępienie. 7 Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz, żeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie." 1Tm 3, 1 - 7

"Biskup bowiem winien być, jako włodarz Boży, człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, 8 lecz gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym, 9 przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych." Tt 1, 7 - 9

Np. List do Tytusa rozdział 1 werset 5. Hierarchia stopnia święceń kapelańskich diakonat, prezbiterat, biskupstwo, jest pierwotna dla Kościoła tzn istniej od początku co potwierdza Biblia.

Droga Łodzianko, pytam w którym miejscu Ewangelia mówi o biskupach, a nie: gdzie wspominają nich pozostałe księgi Nowego Przymierza.
W księgach tych wymienieni są „nadzorcy” (ἐπίσκοποι), „starsi” (πρεσβύτεροι) i „usługujący” (διάκονοι). Jednak brak wzmianki o hierarchii. Te same osoby nazwane są najpierw prezbiterami (Dz Ap 20, 17), a potem biskupami (Dz Ap 20, 28). Vide: Jan Stępień „Organizacja pierwotnego Kościoła w listach św. Pawła” (Studia Theologica Varsaviensia 2/1-2, 1964, s. 351).
W Liście do Tytusa 1, 5 - 9 nazwy prezbiter i biskup są użyte wymiennie : „W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, [może nim zostać] jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierzące, nie obwiniane o rozpustę lub niekarność. Biskup bowiem winien być” i dalej, to co już przytoczyłaś.
Brak też w NT wzmianki o kapłanach chrześcijańskich (po grecku „kapłan” to ἱερεύς, od ἱερός „święty”). Chrystus „sprawuje kapłaństwo nieprzemijające” (Hbr 7,24-27), a także mowa o wiernych „Wy jesteście (...) królewskim kapłaństwem” (1 P 2, 5. 9 por. Wj 19,6) oraz „uczynił nas królestwem - kapłanami” (Apokalipsa 1,6; por. tamże 5,10 i 20,6).
Didache 15,1 z końca I wieku pomija prezbiterów, mówi o biskupach i diakonach : „Wybierzcie (χειροτονέω) zatem sobie biskupów i diakonów godnych Pana, ludzi cichych, spokojnych, bezinteresownych, wiarygodnych i wypróbowanych. Oni bowiem pełnią u was także posługę proroków i nauczycieli”.
Podobnie w końcu I wieku Klemens Rzymski w 1 Liście do Koryntian : „Nauczając po różnych krajach i miastach, pierwszych spośród nawróconych poddawali próbie Ducha i ustanawiali ich episkopami i diakonami dla przyszłych wierzących” (42, 4).
Wyraźne odróżnienie biskupa od prezbitera widać w listach Ignacego z Antiochii (początek II wieku, czasy poapostolskie).

Jeśli szukamy konkretnie w Ewangeliach to faktycznie nie ma tam informacji o biskupach.

Co do tłumaczeń poszczególnych słów osobiście nie znam ani hebrajskiego, ani greki, więc nie mogę zająć żadnego stanowiska. Pismo Święte, z którego korzystam na co dzień to Biblia Tysiąclecia Wydawnictwo Pallotinum. Oczywiście mam też dostęp do innych tłumaczeń np Biblii Warszawskiej czy Gdańskiej. Jednak nie wnikam w aż takie szczegóły lingwistyczne, gdyż pomijając brak czasu obawiam się, że może mi umknąć najważniejszy sens przesłania Bożego. Może gdy będę miała więcej czasu zajmę się tą stroną teologii, bo widzę po Twoim wpisie, że wymaga ona nie tylko czasu, ale i pełnego zaangażowania.

Życzę wszelkich łask Bożych.

"twojego "katolickiego" kościoła" ?

Nie rozumiem, dlaczego do posługi potrzebne byłyby święcenia. I czy diakon może wchodzić w związek małżeński. Słyszałem, że mężczyzna żonaty może zostać tzw. diakonem stałym (czyli generalnie bez możliwości kapłaństwa), ale czy odwrotnie - ktoś po święceniach diakonatu może wejść w związek małżeński?

Diakon nie może wejśc w związek małżeński już nim będąc, jedyna opcja to dla diakona stałego jest posiadanie żony przed zostaniem diakonem. Pewnym błędem jest stwierdzenie że : "może zostać tzw. diakonem stałym (czyli generalnie bez możliwości kapłaństwa" bo diakonat to pierwszy stopień święceń kapłańskich i t taka osoba nalezy pełnoprawnie do stanu duchownego.

Czy do posługi potrzebne są święcenia? Do wielu pewnie nie, ale aby sprawować sakramenty? i nawet jeśli by ktoś uważał że kobiety (wbrew nauczaniu Koscioła) mogą być wyświecane bez róznicy z mężczyznami to czy weźmie na siebie ryzyko, ze ta wątpliwa formuła implikuje potencjalnie nieważne sprawowanie sakramentów, nie zazdroszczę...

Skoro Kościół chce otworzy taką, możliwość, dlaczego by z niej nie skorzystać???

DOLO jakoś mi umknęła informacja, że Kościół chce udzielać kobietom święceń diakonatu. W artykule jest mowa o prywatnych poglądach kard. Ravasi na ten temat. Kard. Ravasi znany jest rownież z "Listu do drogich braci masonów" (pod takim tytułem został opublikowany w "Il sole 24ore"), w którym wezwał Kościół do dialogu z masonami i naprawieniu przez Kościół niedobrych relacji z nimi (?!?). Mam nadzieję, że ujawnianie kolejnych prywatnych poglądów tego hierarchy - Księcia Kościoła nie bedzie tak szokujace jak dotychczas.

Tak, oczywiście, masonów, a nie zapomnij o cyklistach.

Rozwiń proszę pytanie, bo nie za bardzo wiem o co pytasz.

Na jakiej podstawie rozumiesz o co chodzi kardynałowi?

Ten temat jest od dawna dyskutowany i swoją wiedzę opieram na tym, co wcześniej przeczytałam i usłyszałam w mediach. Tak na szybko znalazłam artykuł z Gościa Niedzielnego z 2017 roku. Niestety nie mogę podać bezpośredniego linka bo podanie linku automatycznie nie pozwala na dodanie komentarza, ale podam Ci namiary. Jest to artykuł z Gościa Niedzielnego pod tytułem "Diakonat kobiet w Kościele katolickim jest możliwy" z dnia 25.02.2017. Jak wpiszesz w wyszukiwarkę Gościa "diakonat kobiet" to jest to artykuł 5 od góry.

Dzięki.

Odnośne zdanie z Rz 16,1 brzmi „συνιστημι δε υμιν φοιβην την αδελφην ημων ουσαν διακονον της εκκλησιας της εν κεγχρεαις” czyli dosłownie „Polecam zaś wam Febę, naszą siostrę, która jest diakonem kościoła w Kenchrach”. Otóż „διακονον” jest biernikiem rzeczownika rodzaju męskiego „διάκονος” („usługujący”). Zatem Febe była „żeńskim diakonem”.
„Kobiety tak samo szanowane, nie oszczercze, trzeźwe, wierne we wszystkim” (1 Tm 3,11). Zdanie wcześniej jest mowa o diakonach, a skoro nie zamieszczono podobnej listy cech żony biskupa, wolno przypuszczać, że te kobiety to diakonisy.
Namiestnik Bitynii Pliniusz Młodszy (62-114 AD) w sprawozdaniu do cesarza Trajana, dotyczącym chrześcijan, pisał:
„Quo magis necessarium credidi ex duabus ancillis, quae ministrae dicebantur, quid esset veri, et per tormenta quaerere” czyli „Tym bardziej wydało mi się konieczne zapytanie, również przy użyciu tortur, dwóch niewolnic, o których mówiono, że są służkami w kulcie, aby się dowiedzieć, jak w tym wszystkim jest prawda” (przekład Benedetto Bravo). Z pewnością chodzi o diakonisy.
„Didascalia Apostolorum” z III wieku w rozdziale 16 zaleca biskupowi wybranie na diakonów: mężczyzn do wykonywania większości wymaganych posług, kobiet dla posługi kobietom, bowiem nie wszędzie można posłać mężczyzn, a wówczas potrzeba diakonisy. Późniejsze trochę „Constitutiones Apostolorum” zawierają opis obrzędu święceń diakona (χειροτονία). Obrzędy wyświęcania wyglądały tak samo, z różnicą ze względu na płeć. Przy wkładaniu rąk na mężczyznę biskup mówił „Panie Boże (...) Udziel mu tej łaski, jakiej udzieliłeś Szczepanowi, który był Twoim pierwszym męczennikiem”, zaś przy kobiecie „daj jej pełnię łaski w służbie diakonatu, jak dałeś ją Febe”.
W księdze 8,20 „Constitutiones Apostolorum” czytamy:
„Περί δε διακονίσσης Βαρθολομαίος διατάσσομαι. Ώ έπισκοπε, έπιθήσεις αυτή τάς χείρας παρεατώτος του πρεσβυτερίου καϊ των διακόνων χαι των διακονισσών, καϊ ερεΐς
Ὁ Θεὸς ὁ αἰώνιος, ὁ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς δημιουργός, ὁ πληρώσας Πνεύματος Μαριὰμ καὶ Δεβώρραν καὶ Ἄνναν καὶ Ὄλδαν, ὁ μὴ ἀπαξιώσας τὸν μονογενῆ Σου Υἱὸν γεννηθῆναι ἐκ γυναικός, ὁ καὶ ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου καὶ ἐν τῷ ναῷ προχειρισάμενος τὰς φρουροὺς τῶν ἁγίων Σου πυλῶν· Αὐτὸς νῦν ἔπιδε ἐπὶ τὴν δούλην Σου τῆνδε, τὴν προχειριζομένην εἰς διακονίαν, καὶ δὸς αὐτῇ Πνεῦμα ἅγιον καὶ καθάρισον αὐτὴν ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, πρὸς τὸ ἐπαξίως ἐπιτελεῖν αὐτὴν τὸ ἐγχειρισθὲν αὐτῇ ἔργον είς δόξαν σὴν καὶ ἔπαινον τοῦ Χριστοῦ Σου, μεθ’ οὗ Σοῦ δόξα καὶ προσκύνησις, καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμὴν”
Co znaczy:
„Na temat diakonis ja, Bartłomiej, to oto przepisuję. O biskupie, ty nałożysz na nią ręce w obecności prezbiterów, diakonów i diakonis, i będziesz mówił: Boże, Wieczny, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa [2 Kor 1, 3] Stwórco mężczyzny i kobiety, Ty napełniłeś ducha Miriam [Wj 15,20], Debory [Sdz 4,4], Anny [Łk 2,36] i Huldy [2 Krl 22, 14], Ty nie uznałeś za niegodne, że Twój Syn Jednorodzony zrodził się z kobiety. Ty w namiocie spotkania i w świątyni ustanowiłeś strażniczki świętych bram [Wj 38, 8; 1 Sm 2, 22], Ty sam wejrzyj teraz na służebnicę Twoją, wyświęcaną na diakonisę, daj jej Ducha Świętego i oczyść ją ze wszelkiej zmazy ciała i ducha [2 Kor 7,1], aby godnie spełniała posługę, która zostaje jej powierzona na chwałę i sławę Chrystusa Twego, przez którego Tobie chwała i pokłon w Duchu Świętym na wszystkie wieki. Amen.”
Za: Henryk Paprocki „Diakonisy : (historia i współczesność)”