Na czepku są ślady krwi (podobnie jak na Całunie i innych relikwiach), mimo, że Ewangelia wyraźnie mówi, że Jezus został pochowany zgodnie z żydowskim sposobem grzebania, który zakłada dokładne umycie ciała z wszelkich śladów krwi.
Przepis, o którym wspominasz w prawie rabinackim pojawił się dopiero w X wieku. Jednocześnie przepis ten mówi, że w przypadku pochówku bez obmycia ciała nie namaszcza się go, a Ewangelia Jana wyraźnie mówi, że Nikodem przyniósł mirrę i aloes do namaszczania.
W Akwizgranie (Aachen Niemcy) w tamtejszej katedrze są przechowywane jako relikwie pieluchy dzieciątka Jezu. W 2021 od 20 czerwca będą jak co 7 lat wystawione publicznie.
Dremorze-Pan Jezus był pogrzebany w pośpiechu z racji szabatu.Trzy Maryje przyszły dokończyć obrzędów należnych ciału,ale Go już nie było.Moja wiara nie potrzebuje relikwii,ale szanuję uczucia szacunku do relikwiii ,jeśli nie są z kategorii tych,jak ten szczebel z drabiny ,która się śniła Jakubowi.Artykuł ciekawy,po raz pierwszy o tym czepku zakładanym zmarłemu pod całun,dowiedziałam się tutaj.W ogóle bardzo podoba mi się portal Wiara.Można z Wami pożytecznie spędzać czas i uczyć.
Tu się mylisz, bo prawo żydowskie nakazywało obmycie i pochowanie ciała nawet w Szabat. Pośpiech, ani Szabat nie mógł być żadnym usprawiedliwieniem dla pozostawienia ciała nieobmytego. Zakazywano natomiast dodatkowych obrzędów pogrzebowych, które należało uczynić po Szabacie.
Rozmówca powyżej przytacza argument, jakoby prawo pozwalało na nieobmywanie ciała w przypadku śmierci gwałtownej. Pomijając fakt, że przepis powstał 1000 lat po Chrystusie, to precyzuje on, że w przypadku nieobmycia ciało zmarłego staje się nieczyste, w związku z tym niewiasty miałyby zakaz wstępu w pobliże grobu po Szabacie.
Obmycie Jezusa było obecne we wczesnej tradycji chrześcijańskiej i przekazach ustnych. Wspomina o tym wzmiankowana przez Serapina, biskupa Antiochii apokryficzna Ewangelia Piotra, zawierająca dokładny opis męki i pogrzebu Jezusa.
Rozmówca powyżej przytacza argument, jakoby prawo pozwalało na nieobmywanie ciała w przypadku śmierci gwałtownej. Pomijając fakt, że przepis powstał 1000 lat po Chrystusie, to precyzuje on, że w przypadku nieobmycia ciało zmarłego staje się nieczyste, w związku z tym niewiasty miałyby zakaz wstępu w pobliże grobu po Szabacie.
Obmycie Jezusa było obecne we wczesnej tradycji chrześcijańskiej i przekazach ustnych. Wspomina o tym wzmiankowana przez Serapina, biskupa Antiochii apokryficzna Ewangelia Piotra, zawierająca dokładny opis męki i pogrzebu Jezusa.