I jeszcze jeden głos kobiecy, tym razem Anne-Marie Pelletier (biblistki), która podaje andidotum na truciznę klerykalizmu: "eklezjologia musi być dziś formowana przez dwa głosy, łączyć ze sobą doświadczenie zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Jest to jednak możliwe tylko pod dwoma warunkami: że w tradycyjnym, klerykalnym braku życzliwości kobietom poświęci się uwagę i namysł, których do tej pory im odmawiano, a także, że eklezjologia nie będzie więcej postrzegana, kreowana i praktykowana wyłącznie przez mężczyzn, którzy prawie zawsze są osobami duchownymi. A to dlatego, że nawet jeśli uznamy klerykalne pragnienie poznania Kościoła zgodnie z nauką Chrystusa za prawdziwe i tak nie uda się nam uniknąć filtru męskiej wizji nałożonej na eklezjologię przez osoby żyjące w celibacie i wychowane w idei prymatu posługi kapłańskiej, która legitymizuje w nich groźny przywilej posiadania specjalnych praw nad innymi. Tylko w ten sposób wprowadzanie zmian naprawdę okaże się możliwe, a instytucja Kościoła będzie zdolna uwolnić się od bycia reprezentowaną przez kapłaństwo, które w mniejszym lub większym stopniu wciąż hierarchicznie utrzymuje klerykalną tożsamość całego Kościoła. W ten sam sposób kapłaństwo ochrzczonych odnajdzie pełnię swojego istnienia oraz całkowitą realizację w sercu Kościoła. Także do całej swojej wielkości przywrócone zostanie kapłaństwo służebne - to, które służy życiu i świętości ochrzczonego ludu, jest przeżywane w skromności i oddanej wierności jako obraz Chrystusa, który "nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć".