Jest on wynikiem doświadczenia pracy zakonu z grupami wykluczonymi ze społeczeństwa oraz współpracy na szczeblu międzynarodowym na rzecz rozwoju.

Jezuici, którzy są zaangażowani w duszpasterstwie społecznym, przez ten dokument chcą włączyć się do debaty publicznej nad stanem kraju oraz koniecznością rewizji dotychczasowej polityki społecznej. Dokument zawiera syntezę refleksji i analiz, które zostały zrealizowane w ostatnich latach oraz szereg zasad inspirowanych nauką społeczną Kościoła i duchowością ignacjańską, które mogą stać się punktem odniesienia w dyskusji z instytucjami ekonomicznymi, politycznymi, społecznymi i religijnymi kraju.

Autorzy tekstu formułują siedem propozycji, aby zrewidować politykę społeczną w całości. Dotykają one czterech dziedzin: walki z wykluczeniem społecznym, szczególnie młodzieży i nieletnich; imigracji; współpracy międzynarodowej i polityki podatkowej. Rekomendują m. in. wzrost wydatków na ochronę społeczną w aktualnym kontekście kryzysu; politykę imigracyjną, w której ułatwi się połączenie rodzin; politykę podatkową bardziej sprawiedliwą i progresywną, która będzie skutecznie zwalczać oszustwa oraz polepszenie współpracy międzynarodowej.