Ceglany dom w Mikołowie-Borowej Wsi. Na trawie przed budynkiem wariują Szymonek z młodszym bratem Dawidem. Wdrapują się właśnie na trampolinę i skaczą na niej jak małe kolorowe piłeczki. Rodzina Marców mieszka tu już od trzech lat. Szalejące przed domkiem maluchy nie znają jeszcze pewnej fascynującej historii. Zaczęła się niewinnie. Od prostego rysunku.

Zgadzał się i garaż, i okna

– Szukaliśmy domu. Wynajmowaliśmy małe mieszkanko, a ponieważ pojawiło się dziecko, a ja ponownie zaszłam w ciążę, chcieliśmy znaleźć większy dom – opowiada Ania. – Zależało nam na tym, by był on w niedalekiej Borowej Wsi. Szukaliśmy, szukaliśmy i nic. Pewnego dnia dostałam mejla od przyjaciółki. Pisała o „modlitwie pierwszej potrzeby”. „Coś mi się widzi – wspomniała na końcu – że nie doceniamy św. Józefa”. W poprzednim mejlu opowiedziała ciekawą historię o tym, jak w bośniackim sierocińcu, prowadzonym przez siostry ze wspólnoty Cenacolo, zabrakło mleka. Rozpoczęto szturm do nieba: prośby spisywano na karteczkach i wkładano za obraz św. Józefa. Następnego dnia do drzwi wspólnoty zapukał mężczyzna.