Film jest opowieścią o życiu Kazimierza Świątka od lat dziecinnych, poprzez szkołę średnią, seminarium duchowne, pracę na pierwszej parafii w Prużanie, aresztowanie przez NKWD i skazanie na śmierć, niespodziewane uwolnienie po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, pracę w Prużanie pod okupacją niemiecką, powtórne aresztowanie przez NKWD, pobyt w łagrach i powrót na Białoruś.
Film przedstawia także okres 25 lat pracy ks. Świątka jako proboszcza parafii katedralnej w Pińsku i wreszcie lata gdy już jako arcybiskup metropolitą mińsko-mohylewskim, odbudowuje zniszczony przez komunizm Kościół katolicki na Białorusi.
Narratorem w filmie jest sam kardynał Świątek. Nie zgadza się na nazywanie go męczennikiem czy bohaterem. Swoją postawę określa „jako zwykłe, normalne, codzienne wypełnianie swojego obowiązku”. Przebaczył swoim oprawcom i nie czuje do nich żalu. Nie może jednak zrozumieć dlaczego zbrodniarze stalinowskiego reżimu nie zostali osądzeni, tak jak sądzono faszystowskich morderców.
52-minutowy film Telewizji Polskiej zrealizowali Stanisław M. Królak i Paweł Woldan.