Bp Jan Szkodoń, wikariusz generalny archidiecezji krakowskiej napisał w komunikacie zamieszczonym na stronie internetowej krakowskiej kurii, że bł. Jan Paweł II we „Wstańcie, chodźmy!”, tak pisał o bp. Małysiaku w swych wspomnieniach: „Ceniłem biskupa Albina za jego dynamizm. Pamiętam go jeszcze jako proboszcza w Nowej Wsi, jednej z dzielnic Krakowa. Czasami nazywałem go 'Albin gorliwy'”.

„Takim zapamiętaliśmy go i my – biskupi, kapłani, zakonnicy i siostry zakonne oraz świeccy. Zawsze pełen apostolskiej gorliwości, duszpasterskiego zaangażowania, pełen optymizmu i radości, niestrudzony głosiciel Słowa i wielki patriota, przyjaciel kapłanów i świeckich” – napisał wikariusz generalny.

Bp Szkodoń przypomniał, że aż do ubiegłego roku bp Albin czynnie udzielał się w duszpasterskiej posłudze. „Po kilkumiesięcznej chorobie odszedł do Pana. Wierzymy, że Miłosierny Bóg z miłością przyjmie swego gorliwego sługę, a litościwa Matka – Ksiądz Biskup zmarł we wspomnienie Matki Bożej z Góry Karmel – wyjdzie mu na spotkanie w progach Domu Ojca” – napisał hierarcha.

Poinformował również, że data pogrzebu śp. bp. Albina Małysiaka będzie ustalona w najbliższym czasie.
Bp Albin Małysiak urodził 12 czerwca 1917 w Koconiu koło Żywca w rodzinie kupieckiej. W latach 1936-1941 uczęszczał do Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie. W dnu 12 kwietnia 1936 roku złożył śluby wieczyste w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo w Krakowie.

Święcenia kapłańskie przyjął 1 maja 1941 z rąk biskupa Stanisława Rosponda. Początkowo pracował jako wikariusz i katecheta w Zembrzycach koło Wadowic, gdzie w czasie okupacji organizował "dożywialnię" dla dzieci i osób wysiedlonych. W latach 1942-1944 pracował w Krakowie, a następnie w zakładzie dla osób w podeszłym wieku im. Helclów w Szczawnicy.

W ramach tajnego nauczania udzielał lekcji łaciny, religii i gimnastyki. Wraz z szarytką, siostrą Bronisławą Wilewską, uratował życie pięciu osobom narodowości żydowskiej.

W latach 1946-1947 był katechetą w szkole średniej w Tarnowie i wikariuszem miejscowej parafii pw. Najświętszej Rodziny. W 1950 roku obronił magisterium z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1952 został doktorem teologii.

Pracował m.in. w Zakładzie Wychowawczym im. ks. Siemaszki w Krakowie, a od 1954 wykładał w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie.

W 1959 został proboszczem krakowskiej parafii Księży Misjonarzy p.w. NMP z Lourdes. Działał jako duszpasterz akademicki.

14 stycznia 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej, ze stolicą tytularną Beatia. Sakry biskupiej udzielił mu 5 kwietnia 1970 roku kardynał Karol Wojtyła, ówczesny metropolita krakowski. Był wikariuszem generalnym archidiecezji krakowskiej odpowiedzialnym za wydziały katechetyczny, zakonny i gospodarczy.

Przeszedł w stan spoczynku dnia 27 lutego 1993 roku po osiągnięciu wieku emerytalnego.

Biskup Albin Małysiak brał udział w pracach wielu komisji Episkopatu Polski, m.in. przewodniczył Podkomisji ds. Zakonów Klauzurowych. W latach 1992-1994 wchodził w skład Kolegium Konsultorów Archidiecezji Krakowskiej. Dnia 23 listopada 1993 otrzymał tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, przyznany przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie.

10 października 2007 roku biskup Albin Małysiak został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Lecha Kaczyńskiego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za bohaterską i niezwykłą postawę wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej, oraz za wybitne zasługi w obronie godności człowieczeństwa i praw ludzkich.

4 maja 2008 roku, jako pierwszy polski biskup od czasów reformy liturgicznej udzielił grupie wiernych bierzmowania i odprawił Mszę pontyfikalną (jako pierwszy na terenie Polski) w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Biskup Albin Małysiak wydał kilka pozycji książkowych, m.in.: „Z duszpasterskiej teki” (1979) i „Szukamy Boga” (1991). Od 2005 r. był honorowym obywatelem Krakowa.