Watykan: Porozumienie z Czarnogórą

RADIO WATYKAŃSKIE |

publikacja 24.06.2011 21:26

Na audiencji prywatnej Benedykt XVI przyjął premiera Czarnogóry Igora Lukszicia z towarzyszącymi mu osobami

Watykan: Porozumienie z Czarnogórą Andrzej Macura / CC-SA 3.0 Rzym, bazylika św. Piotra

Następnie szef rządu tego bałkańskiego państwa spotkał się z kard. Tarcisio Bertone i z szefem watykańskiej dyplomacji abp. Dominique’iem Mambertim. W centrum rozmów znalazło się porozumienie podstawowe między Stolicą Apostolską a Czarnogórą, które na zakończenie spotkania zostało podpisane przez watykańskiego sekretarza stanu i przez czarnogórskiego premiera.

Umowa z Czarnogórą dotyczy w szczególności uznania tam publicznej osobowości prawnej Kościoła i jego instytucji w ramach społeczeństwa. Przypieczętowuje ona bardzo dobre relacje, jakie Stolica Apostolska ma z tym krajem już od chwili ogłoszenia przed pięciu laty jego niepodległości – czytamy w wydanym w Watykanie komunikacie. Określa on rozmowy kard. Bertone z premierem Luksziciem jako serdeczne. Stwierdza, że dokonano owocnej wymiany opinii na aktualne tematy międzynarodowe w perspektywie integracji europejskiej i euro-atlantyckiej. Zajęto się wysiłkami czarnogórskiego rządu na rzecz pokoju i równowagi między różnymi grupami ludności i wyznaniami religijnymi obecnymi w tym kraju. Ponadto potwierdzono wolę dalszego konstruktywnego dialogu na tematy wspólnie interesujące Kościół i państwo.

Watykański sekretarz stanu przypomniał, że Stolica Apostolska przed pięciu laty od razu uznała niepodległość Czarnogóry, wyrażając zadowolenie, że oddzielenie od Serbii dokonało się pokojowo. Jeszcze w tym samym roku nawiązała z nowym państwem stosunki dyplomatyczne. Pierwszą konwencję zawarła już 1886 r. z ówczesnym księciem Czarnogóry Mikołajem Petrowiciem-Niegoszem, co miało wielkie znaczenie nie tylko dla tego w większości prawosławnego kraju, ale dla całego regionu – przypomniał kard. Bertone.

Podpisane dziś porozumienie wejdzie w życie po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Dotyczy ono m.in. wolności i niezależności Kościoła tak, gdy chodzi o kult, jak działalność kulturalną, edukacyjną, duszpasterską i charytatywną oraz prowadzenie seminariów czy opiekę duchową w siłach zbrojnych, więzieniach i szpitalach.