Prawo (każde) jest wyrazem powinności wynikającej z uczestnictwa we wspólnocie – mówił ks. Remigiusz Sobański. Takie jest też uzasadnienie dla powstania odrębnego prawa kościelnego: prawa regulującego życie wspólnoty chrześcijańskiej, zobowiązanej do dawania świadectwa o łasce, którą otrzymali od Boga. Prawo Kościoła jest ma za zadanie chronić świadectwo Kościoła o powołaniu wszystkich do jedności w Bogu.

Wiele jest sposobów rozumienia prawa. Wiele jest też sposobów jego interpretacji. Czasem – niestety – błędnych. W prawie kościelnym nie ma zapisanego przykazania miłości bliźniego – nie ma powodu powtarzać w nim zapisów Ewangelii, normy najwyższej, której nikt nie ma prawa znieść ani ograniczać. Tym ważniejsze jest, by normy prawa były rozumiane właściwie, w duchu który będzie chronił, a nie naruszał świadectwo wspólnoty Kościoła.

Wydany niedawno przez wydawnictwo Wolters Kluwer Polska Kodeks Prawa Kanonicznego z komentarzem to ważna pozycja ułatwiająca interpretację prawa kościelnego. W zasadniczej części – zwraca uwagę redakcja – stanowi on tłumaczenie komentarza opracowanego przez kanonistów hiszpańskich skupionych w Instytucie Martin de Azpilcueta, Wydziału Prawa kanonicznego Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie, wydanego w 2007 roku. Hiszpańska publikacja jest ceniona i szeroko cytowana na świecie – przypomina kard. Grocholewski, doczekała się też tłumaczeń na wiele języków: angielski, włoski, francuski, portugalski i kataloński.

Publikacja nie jest jednak jedynie tłumaczeniem hiszpańskiego komentarza. Została uzupełniona o niektóre wyjaśnienia zawarte w trzecim wydaniu włoskim pod red. J.I. Ariety (2010) oraz odniesienia do kanonów Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich [CCEO] i najnowszych kościelnych aktów ustawodawczych. Uwzględniono również prawo polskie: zarówno partykularne prawo kanoniczne, jak i przepisy prawa państwowego.

Tekst Kodeksu Prawa Kanonicznego przedstawiono w wersji łacińskiej (obowiązującej) i polskiej. Tłumaczenie polskie zasadniczo pochodzi z wydania zatwierdzonego przez Konferencję Episkopatu Polski (Pallotinum 1984), a wprowadzone poprawki zyskały akceptację Rady Prawnej KEP. Komentarz uwzględnia także nowelizacje niektórych kanonów dokonane w 1998 i 2009 roku (Motu Proprio Jana Pawła II „Ad tuendam fidem” oraz Benedykta XVI „Omnium in mentem”).

Tyle komentarz. To jednak nie cała zawartość publikacji. W drugiej jej części znajdziemy zestawienie interpretacji autentycznych poszczególnych kanonów, dokonane przez Papieską Radę ds. Tekstów Prawnych (odnośniki znajdują się każdorazowo przy poszczególnych kanonach). Zamieszczono również ważniejsze dokumenty powszechnego ustawodawstwa Kościoła (każdorazowo wersja łacińska i polskie tłumaczenie) oraz wybór ustawodawstwa partykularnego Konferencji Episkopatu Polski. W tej ostatniej części uwzględniono przede wszystkim instrukcje dotyczące zawierania małżeństwa w Kościele katolickim, duszpasterstwa małżeństw o różnej przynależności kościelnej i małżeństwa konkordatowego. Znajdziemy tak również normy określające relacje Kościół – media, a więc zasady występowania w mediach duchownych i osób zakonnych oraz przekazywania w mediach nauki chrześcijańskiej.

„Czytelnikom życzę, by poznanie o stosowanie kościelnego prawa przyczyniło się do urzeczywistnienia zasady sprawiedliwości w Kościele, rozumianej w świetle Słowa Bożego, oraz do stworzenia warunków umożliwiających osiągnięcie celu człowieka w perspektywie wiecznej, zgodnie z tym, co stanowi pryncypium i ostateczny cel prawa kościelnego: zbawienie dusz.” – napisał w ostatnich słowach swojego wprowadzenia kard. Grocholewski. Nie pozostaje nic innego, niż tymi słowami zakończyć i tę recenzję.

Książka jest do kupienia w naszym sklepie