Rozmyślania w drodze

Ze słuchawkami na uszach? Lepiej posłuchać własnego serca.

W drogę!
Trud, pot, zmęczenie? To przede wszystkim nie do opisanie piękno drogi; piękno bycia w drodze BT CC-SA 4.0

Wakacje. Między innymi czas wędrówek. Dla tych właśnie, którzy będą wędrowali albo choćby tylko wspominali swoje dawne wędrówki, postanowiliśmy przygotować coś dla inspiracji. Nie, nie trzeba tego będzie taszczyć w plecaku. Wystarczy, że poniesie się to… W głowie? Sercu? Może trochę i w jednym i drugim. To będzie kilka krótkich tekstów o… no właśnie: jak to nazwać? Najlepiej chyba „o mistyce drogi”. Albo „mistyce wędrowania”. Nie chodzi o to, by narzucać, jakie myśli i uczucia powinny towarzyszyć wędrującym. Owszem, może się zdarzyć, że te teksty w jakimś stopniu będą faktycznie odbiciem tego, co odczuwacie podczas wędrówki. A może pokręcicie głową, że to nie tak, bo swoje wędrowanie przeżywacie zupełnie inaczej. To nie takie ważne. Chodzi o to, by ośmielić Was do próby ubrania w słowa – choćby tylko we własnych sercach – tego, co podczas wędrowania przeżywacie.

Słowa tak często opisują dziś tylko to, co brudne. Tym zaś sposobem wspólnie wlejemy w ten świat odrobinę piękna, dobra i trzeźwo stąpającego po ziemi realizmu. Bo przecież wirtualnym jest najczęściej to, czego dowiadujemy się o różnorakim złu. To piękno i dobro istniejące wokół nas – w krajobrazie, w spotkanym człowieku – jest jak najbardziej autentyczne.

Pierwszy odcinek już jutro.