To praktyka, która istnieje w Kościele od wieków, zalecana przez papieży i świętych. O jej owocach przekonaliśmy się na przykład podczas pandemii, kiedy nie mogliśmy organizować licznych zgromadzeń liturgicznych w kościołach. Ten duchowy akt, który rozpala tęsknotę za trwaniem w jedności z Chrystusem, jest szczególnie ważny w dwóch przypadkach. Po pierwsze w trakcie choroby, gdy fizyczna obecność w kościele nie jest możliwa, a wizyty duszpasterskie są ograniczone. Analogiczna sytuacja ma miejsce np. w więzieniu. Po drugie wówczas, gdy sytuacja życiowa, np. niemożliwe do pokonania trwanie w grzechu ciężkim, zamyka nam drogę do Komunii sakramentalnej. Inną sytuację stanowią warunki misyjne, w których obecność księdza w danej wspólnocie jest sporadyczna, albo wspomniana pandemia. Czy w przypadku celiakii oraz innych chorób, z powodu których nie można spożywać produktów zawierających gluten, dopuszczalne jest przyjmowanie Komunii duchowej?

Kościół znalazł rozwiązanie tej kwestii, zezwalając na produkcję hostii o śladowej ilości glutenu, takiej, która nie zagraża zdrowiu. Hostie niskoglutenowe są wypiekane przez liczne piekarnie i powszechnie dostępne. W szczególnych przypadkach, gdy nawet niska zawartość glutenu powoduje poważne objawy, istnieje także możliwość przyjęcia Komunii Świętej pod postacią Krwi Pańskiej. Wydaje się zatem, że w przypadku celiakii i innych chorób, w których spożycie glutenu jest zabronione, Komunia duchowa nie jest zalecana, ponieważ istnieje możliwość Komunii sakramentalnej. W praktyce wygląda to tak, że o hostie bezglutenowe powinien zatroszczyć się proboszcz, który każdą prośbę wiernego, związaną ze szczególną sytuacją życiową, powinien potraktować ze zrozumieniem. Konsekruje wówczas hostie niskoglutenowe na osobnej patenie, by uniknąć kontaktu z hostiami zwierającymi gluten. Podobnie w tabernakulum – hostie niskoglutenowe powinny być przechowywane w osobnym cyborium. Ze strony wiernego, który pragnie przyjąć Komunię, konieczne jest zasygnalizowanie tego każdorazowo przed Mszą. Jeśli podejście do Komunii na początku procesji stanowi problem, wówczas można udzielić jej poza Eucharystią. Takie sytuacje mogą mieć miejsce wówczas, gdy ktoś chce zachować dyskrecję dotyczącą swojego stanu zdrowia.

W sygnalizowanej przez panią sytuacji, związanej ze stresem, zaleciłbym właśnie takie rozwiązanie. Udział w Eucharystii i Komunia sakramentalna wyrażają zjednoczenie z Chrystusem. Jako duszpasterz szukałbym wszelkich sposobów, aby przyjść z pomocą i stworzyć takie warunki uczestnictwa w Eucharystii, w których doświadczenie zjednoczenia z Chrystusem staje się możliwe. Komunia jest i ma być przeżyciem duchowym, nie powinna stać się dodatkowym źródłem napięć i stresu. Zdaję sobie sprawę, że przy częstej zmianie kościoła i kontakcie z kapłanami z różnych parafii stworzenie owych warunków może być trudne. W takim wypadku, jeśli to możliwe, zalecałbym znalezienie wspólnoty parafialnej, w której szczególne potrzeby związane z przyjmowaniem Ciała Pańskiego spotykają się ze zrozumieniem.•