„Kalikst jeszcze jako diakon został powołany przez swego poprzednika papieża Zefiryna do przygotowania pierwszego wspólnotowego cmentarza dla Kościoła Rzymu. To miejsce, które dziś znamy jako Katakumby św. Kaliksta, było pierwszym cmentarzem wspólnoty chrześcijańskiej. To tam Kalikst wraz z całą kadrą techniczną zorganizował strukturę cmentarza. Nie mógł się on znajdować nad ziemią, bo potrzeba było dużo przestrzeni dla licznych w tym czasie pochówków chrześcijańskich. I dlatego postanowiono wykorzystać istniejącą już technikę, by kopać system podziemnych galerii dla potrzeb wspólnoty – mówi Radiu Watykańskiemu ks. Pasquale Iacobone. – Cmentarz wspólnotowy miał zapewnić wszystkim godny pochówek. Chrześcijanie wierzą bowiem, że zmartwychwstanie Chrystusa nadaje godność ciału człowieka. Tym samym rośnie też znaczenie samego pochówku. Wszyscy w Kościele mieli prawo do godnego pogrzebu. Katakumby były w istocie wielkimi sypialniami, miejscem oczekiwania na zmartwychwstanie w ciele.“