Garść ryżu to dużo czy mało? W Indiach w XIX wieku garść ryżu wywołała na ten przykład prawdziwą rewolucję. Przełamała granice kast i otworzyła serca ludzi. Oczywiście owa garść na początku mieściła się w dłoni tylko jednego człowieka, ale ponieważ mówimy o dzisiejszym patronie, szybko znalazła naśladowców i stała się właśnie owym niosącym głębokie zmiany w indyjskiej mentalności ruchem. Głębokie, bo zakorzenione w chrześcijańskim miłosierdziu. Tak, św. Cyriak Eliasz Chavara, indyjski syro-malabarski kapłan katolicki stał się społecznym reformatorem za sprawą garści ryżu, który stanowił posiłek wydawany w południe dla wszystkich biednych uczniów sieci szkół, które powołał do istnienia. Szkół, które za jego sprawą odważyły się przyjąć i edukować ludzi nietykalnych, którzy w kastowym społeczeństwie Indii mieli status trędowatych. I tutaj jest też uzasadnienie świętości ks. Cyriaka Eliasza Chavary – dostrzegł i dotknął tych, których inni omijali szerokim łukiem. Nakarmił ich, zapewnił wykształcenie i wlał w serca Dobrą Nowinę. A pomogli mu w tym ludzie, których pociągnął do Boga swoją charyzmą i współbracia z pierwszej męskiej kongregacji zakonnej, która powstała za jego przyczyną w Indiach i która owe szkoły wzięła pod swoją opiekę – Karmelici Maryi Niepokalanej.