Ostatniego dnia lipca na cmentarzu w Chattanooga w stanie Tennessee ekshumowano ciało ks. Patricka Ryana. Wśród dźwięków irlandzkich dud uroczyście przeniesiono je do miejscowej bazyliki Świętych Piotra i Pawła. Była to niezbędna część rozpoczętego wcześniej procesu beatyfikacyjnego. Ksiądz Ryan był jedną z pierwszych ofiar zarazy, która 140 lat temu nawiedziła jego miasto. Zmarł, bo nie opuścił swoich parafian.

Miasto ucieczki

W drugiej połowie XIX w. Chattanooga była niewielką, ale prężnie rozwijającą się miejscowością. „Populacja naszego miasta wynosi ok. 12 tys. osób: 7,5 tys. z nich to biali, a 4,5 tys. stanowią kolorowi” – czytamy w opracowaniu z 1878 roku. Zaledwie osiem lat wcześniej ludność była o połowę mniej liczna. Dobrze szedł handel, powstały odlewnia, fabryka urządzeń mechanicznych oraz Zakłady Żelazne Chattanooga z kapitałem w wysokości 250 tys. dolarów. Uruchomiono kolejkę miejską. Miasta nie omijały jednak nieszczęścia. Wielki pożar strawił znaczną część dzielnicy biznesowej. W 1873 roku wybuchła epidemia cholery. Dwa lata później doszło do powodzi. Stan sanitarny nie zawsze był zadowalający. Mieszkańcy niektórych osiedli nie mieli powodów do narzekania, ale ubogie dzielnice – Trzecia i Czwarta – były brudne i zaśmiecone.