Gdy przed dwoma laty odwiedziłem młodych na drugim stopniu oazy, ksiądz prosił, by nie zarywali nocy, śledząc kolejny sezon serialu „Stranger Things”. To nowe realia letnich rekolekcji. Przed rokiem oaza zorganizowała „formacyjny miks”, czyli rekolekcje w formie półkolonii. Pół roku temu od organizatorów słyszałem jedno słowo: „czekamy”, a słowem kluczem były „obostrzenia”. Odpowiedzialni za Ruch Światło–Życie, świętujący stulecie narodzin założyciela, zamiast biadolić, że nic się nie da zrobić, przygotowywali tradycyjną formę rekolekcji.

​Bliskie spotkania trzeciego stopnia

Ooo, jest tu nawet winda! Odwiedzam „trójkę”, która po latach wróciła do ślicznie wyremontowanej bazy u krakowskich pijarów. Zerkam na plan dnia: 6.45 – modlitwa diakonii, 7.00 – jutrznia, 7.45 – śniadanie, 8.55 – wyjście do sanktuarium Bożego Miłosierdzia, 11.00 – spotkanie z żywym Kościołem, 12.00 – godzina czytań, 13.30 – obiad, 15.30 – spotkania w grupach, 17.15 – medytacja, 18.00 – kolacja, 19.30 – spotkanie z żywym Kościołem, 20.30 – modlitwa wieczorna, silentium sacrum.

Gdy trafiłem na trzeci dzień rekolekcji, młodzi mieli prawo na początku lipca śpiewać nad garnkami, do których wpadały idealnie obrane ziemniaki, „Wśród nocnej ciszy”. Uczestnicy „trójki” poznają Kościół i jego historię. Spacerują jednocześnie po Rzymie i po Krakowie. Na korytarzu czytam: „Kościół Święty matką rodzącą świętych”.