W pierwszą sobotę lipca do diecezjalnego sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej licznie przybyli chorzy i z niepełnosprawnością wraz z osobami pomagającymi oraz wspólnotą Cichych Pracowników Krzyża.

Pielgrzymom towarzyszyli kapelani szpitali oraz kapłani z diecezji. Przybyłych diecezjan powitał kustosz sanktuarium, ks. Wojciech Stokłosa. Gospodarz miejsca życzył pielgrzymom, aby Diecezjalna Pielgrzymka Chorych i Niepełnosprawnych zaowocowała bożym błogosławieństwem w codziennym życiu, a szczególnie w sytuacji niesienia krzyża choroby, cierpienia czy opieki nad drugim człowiekiem.

Mszy św. w diecezjalnym sanktuarium przewodniczył bp Adrian Galbas, biskup pomocniczy diecezji ełckiej.

– Dziś do sanktuarium w Studziennicznej przychodzimy z naszym wieloimiennym cierpieniem, przychodzimy z doświadczeniem własnej bezradności i bezwolności, z bólem fizycznym, psychicznym i duchowym. Z pustką, z poczuciem wymykającego się i kończącego życia, z doświadczeniem straty, opuszczenia, samotności, lęku, beznadziei, bycia nie u siebie, bycia obcym dla siebie samego... – mówił bp Galbas.

Wyjaśnił, że to wszystko stało się naszym udziałem także za sprawą pandemii. – Pan i demos, czyli dwa greckie słowa, oznaczające wszystko i lud. Pandemia, to jest coś, co ogarnia wszystek lud, każdego człowieka. Cieszymy się, że teraz jesteśmy „po falach”, ale przecież boimy się kolejnych – mówił.

Bp Galbas podkreślał ważność bliskości i obecności drugiej człowieka w towarzyszeniu osobie chorej. Wskazywał, że „Chrystus do naszych cierpiących bliźnich chce przychodzić także przez nas”.

– Najważniejszą posługą, jakiej chory oczekuje od zdrowego jest obecność! (...) Dotykając ran naszych cierpiących bliźnich, dotykamy ran samego Chrystusa! – podkreślił biskup i tłumaczył, że „dotykanie ran innych nie oznacza ich zagadywania, bo można cierpiącemu człowiekowi zaofiarować jedynie frazesy na temat cierpienia. Nie chodzi też o polukrowanie tych ran, o wyjaśnianie ich przyczyn, a tym bardziej o ich bagatelizowanie, albo o grzebanie w ludzkich ranach”.

Zwrócił uwagę, że dzieje się to przede wszystkim przez czułą obecność przy cierpiącym. – Jak dobrze jest po prostu pobyć z kimś, kto cierpi. Trwać z nim w jego ciemnościach, pomilczeć razem, pomodlić się w ciszy, posiedzieć, tak, by ten cierpiący człowiek odkrył, może po czasie, może po długim czasie, może po bardzo długim czasie, że Boże milczenie i Boże nieistnienie to jednak dwie różne sprawy. To, że Bóg milczy nie oznacza, że Boga nie ma! – podkreślił bp Galbas.

Kaznodzieja zachęcał, aby pielgrzymi dawali świadectwo życia sakramentami, gdyż „Swoją obecność Chrystus ofiarowuje przede wszystkim poprzez sakramenty. On w sakramentach mówi nam, jak Tomaszowi: dotknij moich ran. Nie bój się! W moich ranach jest twoje zdrowie (...). ”. Przypomniał, aby chorzy swoje trudne doświadczenia ofiarowali w konkretnych intencjach. Prosił, by otoczyć szczególną modlitwą osoby zagubione, poszukujące Boga. Biskup przypomniał, że z wiarą należy modlić się o łaskę uzdrowienia, ale też być otwartym na wypełnianie woli Bożej.

– Dzisiaj przychodzimy tutaj nie tylko z naszymi chorobami, ale przynosimy tu także nasze siostry i braci, którzy rozmaicie dziś cierpią, którzy właśnie teraz są częścią wielkiego i mrocznego świata szpitali, hospicjów, chemii, kroplówek, ale także swoich własnych mieszkań, do których uciekają, w których chronią się przed światem, przed innymi, przed samymi sobą. I mówimy Chrystusowi: „Panie, moja siostra cierpi, mój brat cierpi”, a Chrystus nam odpowiada jak tamtemu setnikowi z Kafarnaum: „Przyjdę i uzdrowię go. Przyjdę i uzdrowię ją”– wskazywał biskup.

Bp Galbas wyraził ogromną wdzięczność wszystkim opiekującym się chorymi podkreślając, że Chrystus przychodzi także przez drugiego człowieka.

Wprowadzeniem duchowym była konferencja ks. Szymona Klimaszewskiego, diecezjalnego duszpasterza Służby Zdrowia. Duchowny wyjaśniał, że Pan Bóg nie pragnie naszego cierpienia, ani chorób, i że wszyscy potrzebujemy zapewnienia, że nie jesteśmy sami, zwłaszcza w sytuacji często, po ludzku niezrozumiałej i trudnej. Zachęcał do wpatrywania się także w oblicze Maryi, gdyż „troska Matczyna o nas jest wielka. Ona najlepsza Matka czuwa nad naszą drogą zbawienia”.

Sanktuarium Matki Bożej w Studzienicznej jest jednym z głównych sanktuariów diecezji ełckiej. W 1999 r. to miejsce odwiedził papież Jan Paweł II. Od 2008 r. Studzieniczna jest etapem wytchnienia na Szlaku Papieskim „Tajemnice Światła”.