Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przez długi czas żyła w poczuciu opuszczenia przez Boga. „Jezus ciągle śpi w mojej łódce, ale wiem, że jest zmęczony, i nie będę Go budzić” – pisała. Nawiązywała oczywiście do opisanej w Ewangelii sceny, w której Jezus ucisza burzę na Jeziorze Galilejskim. Uczniowie usłyszeli wtedy: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!”. Teresa wyciągnęła z tego wnioski. Nie chciała, żeby Zbawiciel interweniował, skoro dobrze wie o burzy, z którą ona się zmaga, i poniekąd sam ją na wzburzone wody wyprowadził. Była pewna, że cokolwiek by się działo, Jezus nie pozwoli jej zginąć, nie chciała Mu więc narzucać sposobu, w jaki miałby ją ratować. Wszechmocny Bóg wie, co ma robić, jak i kiedy. I zawsze chce mojego dobra – to była podstawa wiary świętej z Lisieux.

„Czyż dla mnie istnieje coś trudnego albo czy to podobne do mnie, abym obiecał i nie spełnił obietnicy? Gdzież jest twoja wiara? Trwaj w wierze i wytrwałości. Bądź cierpliwy i dzielny, przyjdzie pociecha w swojej porze. Czekaj na mnie, oczekuj, przyjdę i uleczę cię. To, co cię dręczy, to tylko próba, to, co cię przeraża, to próżna obawa” – czytamy w dziele „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasza à Kempis. Właśnie: gdzie jest twoja wiara?